Halaskâr Gazi Caddesi'nin en güzel eski konaklarından biri, belki de birincisiydi. Bir zamanlar Osmanlı veya erken Cumhuriyet burjuvazisinin rüyasını oluşturan bu semtte ardarda yükselen eski, görkemli konaklardan apartmana dönüşmemiş son birkaç örnekten biriydi. Caddeyle Ebe Kızı Sokak'ın tam köşesinde, kunt taş yapısı, barok mimarisi, pencere üstünü süsleyen yontuları, kavisli çizgileriyle soylu bir yapıydı.

Bir süre bir bankanın genel müdürlüğünü yaptı. Galiba o banka iflas etti. sonra devlet malı olarak, Başbakanlık'a bağlı Hazine ve Dış Ticaret müşteşarlıklarının kimi daireleri burada toplandı.

Ve 10 Eylül günü, koca bina içerde patlayan bir bombayla tarihinin en kötü günlerinden birini yaşadı. Tüm camları kırıldı, süslemeleri yaralandı, yontuları zedelendi. O körolası eller koca caddenin en güzel binasına hiç acımamışlardı. Terörde duygu olur mu, estetik olur mu?

Geçen sabah önünden geçtim. Etrafı sarılmış, polis kordonuna alınmıştı. Kimi eşya (herhalde önemli resmi evrak) pencerelerden tehlikeli biçimde sarkıtılarak kurtarılmaya çalışılıyordu. Görevli bir hanım, tüm dairelerin yakında başka bir yere taşınacağını söylüyordu.

Elbette devlette devam esastır. Evrak kurtarılır, işler başka bir yerde yürür. Ama ben asıl bu güzel binanın âkibetini merak ediyorum. Bu Şişli güzeli bir an önce gerekli tedaviyi görecek, ihtiyaç duyduğu onarım ve makyajla eski güzelliğine kavuşacak mı? Yoksa birçok kez olduğu gibi kendi haline bırakılarak yavaş yavaş bir harabeye mi dönecek?

Bir yetkilinin, özellikle de bu gazeteyi izleyip sorunlara eğilen ve soruları yanıtsız bırakmayan Şişli belediye başkanı Mustafa Sarıgül'ün bilgi vermesini bekliyorum.

Bir tarih daha yokoluyor...

Şişli'ye gelmişken... O eski tramvay deposunun yerinde uzun süredir dev bir alış-veriş merkezi yükseliyor, biliyorsunuz. Bu geniş alanın yapılaşmaya değil, Şişli'nin çok ihtiyacı olan bir yeşil alana dönüştürülmesi konusunda başlatılan kampanyaya ben de Yeni Yüzyıl'da yazdığım sırada destek vermiştim. Ama Anakent belediyesinin muhalefetine karşın, daha önce verilmiş haklar geri alınamadı. Ve Cevahirlerin görkemli binası yükselmeye başladı.

O konuda artık yapacak birşey yok ta... Bari inşaatın önündeki eski deponun cephe duvarını da yok etmeseler... Cadde üzerindeki bu duvar, depo yıkıldığında korunmuştu: tarihsel ve mimari değeri nedeniyle... Ve bildiğim kadarı da yeni kulenin önünde bir pano-duvar olarak kalacaktı.

Ama şimdi yıkılıyor. Birden, tümüyle, erkekçe yıkılmıyor üstelik... Yavaş yavaş, sinsice yıkılıyor. Her geçişimde bir parçasını daha yıkılmış görüyorum.

Ve yine Mustafa Sarıgül ile ilgilileri uyarıyor ve tramvay deposunun cephe duvarı üzerine bilgi istiyorum.