Affın Çankaya'dan geri dönmesi toplumu rahatlattı. Kamuoyu, üçüncü defadır ki iktidar icraatını geri çeviriyor.
İlki vergi reformunun en önemli yeniliklerinden bu hükümeti caydırması oldu.
İkincisi "Deprem Vergisi"nden vazgeçirmek;
Sonuncusu, affı Çankaya'dan çevirmek.
Bu gelişmeler, liderler oligarşisini yıkmaya çalışan toplumun ayak sesleridir.
Demokrasinin umut ışığıdır.
Gelenekleri oturmuş bir demokraside hükümet istifa ederdi. Bizimki etmeyecek.
Birincisi, mecliste daha iyi bir alternatif yok.
İkincisi Türkiye böyle bir geçitte hükümet boşluğu kaldıramaz.
Ayrıca bu hükümet doğru ve iyi işler de yaptı. Şimdi af konusunda ne yapacak?
Akıl, toplumla zıtlaşmamayı emrediyor.
Cumhurbaşkanı'nın vetosu, halkın büyük çoğunluğu ile karşı olduğu ve koalisyon liderlerinden de hiç birinin bütünüyle sahiplenmediği bu yanlışı düzeltme şansını meclise tanımıştır.
Her partinin kendi suçlularını kurtardığı kirli takas olayının cehennemlik günahından kurtulmaları için de koalisyon ortaklarına fırsat sunmuştur..
Her şey sandık mı?
Çeteleri, işkencecileri, devlet ve millet soyguncularını "uyum göstermek" adına affetmek şimdi zorlaşacaktır.
MHP lideri Bahçeli dün Yavuz Donat'a "Caymak yok" dedi.
Başbakan, DSP'nin sosyal içerikli bir af öngördüğünü fakat mecliste değişikliğe uğradığından şikâyet etti.
Mesut Yılmaz ise, seçimde halktan yediği tokatın acısını çıkarıyor sanki:
"Affa tepki bu kadar büyükse, af isteyen parti seçimden birinci parti çıkmamalıydı. 'Kamuoyu affı istemiyor' diyenlere şunu söylemek isterim: En sağlıklı kamuoyu seçimdir!"
Hayır.. Öyle olsaydı, sağlıklı demokrasilerin böyle durumlarda başvurduğu referandumlara gerek kalmazdı.
Halk DSP'yi af istiyor diye değil, yolsuzluğa, çete olaylarına karışmadığı için seçti. MHP'yi de denenmediği ve değiştiğine dair iddiasından etkilendiği için seçti.
DYP ve ANAP, lider sandıkları kamburları sırtlarından atarak seçime girseydi sandıktan bu tablo mu çıkacaktı?
Halka vasi lâzım değil
"Cezaevlerinde beklenti yarattık. Affı daraltmadan aynen geçirmeye mecburuz" bahanesi geçerli değildir.
Bu beklentiyi iktidar partileri yarattı.
Yaptıkları yanlışın faturasını adalet duygusunu tahrip ederek, kamu düzenini bozarak millete çıkaramazlar.
Toplumdaki uyanışa partiler ya sahip çıkacak ya da akıntıda kaybolacaklardır.
Meclis, mağduru vatandaş olan suçlara af getiremez. Kendini mahkeme yerine koyamaz. Sadece önerebilir. Önerisini de halkın kabulüne sunar.
Yeniden ele alındığında, meclis kabul edeceği af yasasının yürürlüğünü halk oylaması şartına bağlamalıdır.
Millete ait bir af yetkisi varsa, bu yetki vekil eliyle değil, bizzat millet tarafından kullanılmalı.
