Özel af olamaz
Demirel, kanunda af kapsamı dışında gösterilen bazı suçların, ceza indiriminden yararlandırılarak "ayrıcalıklı" duruma getirmesini "özel af" kabul etti. Demirel, veto gerekçesinde, 313. maddenin "özel af getirilen ve ayrıcılık tanınan" suçlara örnek gösterdi. Demirel, bu durumun, 23 Nisan 1999'a kadar işlenmiş ve üst sınırı 12 yıl olan suçlardan verilmiş tüm cezaların bütün sonuçlarıyla birlikte affını öngören yasanın 2. maddesiyle verilen "genel af" görüntüsüyle de çeliştiğine işaret etti.

Cumhurbaşkanı veto gerekçesinde, 2. madde ile adeta genel affın düzenlendiğini, ancak 3. maddeye geçildiğinde, aslında genel bir affın söz konusu olmadığının görüldüğünü belirtti. Demirel devamında, 3. madde ile bazı suçların af kapsamı dışında bırakıldığını, 4. madde ile de kapsam dışı bırakılan suçlardan bazılarının ceza indirimden yararlandırılmasının öngörüldüğüne işaret etti. Demirel, 4. maddeyle getirilen bu istisnaların, 2. maddeyle çeliştiğini veto gerekçesinde, "4. maddede yapılan düzenleme ile af kapsamı dışında kalan bazı suçlarla, diğer suçlarda ceza indirimi sağlanarak, özel af niteliğine dönüştürülmüş" diyerek ortaya koydu.

Demirel'in ceza indirimi kapsamına alınarak özel af getirilen ve ayrıcalıklı duruma getirilmesine karşı çıktığı suçlar şöyle: "İşkence, cürüm işleyenleri saklamak, cürüm işlemek için teşekkül oluşturmak, memuriyet nufusunu suistimal, kasten adam öldürme, yağma, yol kesme ve adam kaldırma."