Osmanlı padişahına, dünyanın her yerinden çeşit çeşit hediyeler gönderildiği malum.
Bu hediyelerden biri de, o zamana kadar Osmanlı mülkünde görülmemiş olan bir hayvanmış.
Bir zürafayı gemiden indirip, Topkapı sarayına getirmişler.
Zürafanın akıllara durgunluk veren boyunu ve acaip şeklini gören saray ahalisi şaşırıp kalmış ve korkuya kapılmış.
Bir yandan da bu yaratığın ne işe yaradığını tartışıp dururlarmış.
Acaba eti mi yenir, sütü mü içilir, üstüne mi binilir karar veremezlermiş.
Derken sıra gelmiş, garip mahluku padişaha göstermeye.
Padişah zürafayı bir süre incelemiş ve bir mabeyinciye hayvanın üstüne binmesini emretmiş.
Mabeyinci korkudan donakalmış.
Bir yanda acaip hayvana binmek var, öbür yanda padişah buyruğu.
Ölümlerden ölüm beğen.
Sonunda padişah buyruğuna karşı gelemeyeceği için, çar naçar zürafanın sırtına tırmanmış.
Tam bu sırada zürafa da koşmaya başlamasın mı...
Hayvan sarayın bahçesinde koştururken, onun boynuna sarılmış mabeyinci de korku içinde bağırırmış.
"Bindik bir alamete/Gidiyoruz kıyamete! Allahım sen bu kulunu muhafaza buyur!"
O gün bugündür, garip bir durumla karşılaştık mı bu sözü tekrarlar dururuz.
Şimdi, Cem Karaca bu isimle bir kaset çıkarmış ve zamanın ruhuna tercüman olmuş.
Yanında vefalı dostlar Cahit Berkay, Uğur Dikmen ve Engin Yörükoğlu.
Cem, bu ülkenin kahrını çekmiş ve kendisini hiç bir zaman tam olarak anlatamamış pırıl pırıl bir adam.
Öfkeli mi öfkeli!
İçi o kadar dolu ki, bir anlatmaya başlasa günlerce susmayacak.
İyisi mi diyor, ben bir tekerleme söyleyeyim; Arif olan ne demek istediğimi anlasın.
Şarkılarının hiciv dozu hayli yüksek.
Yıllar önce "Beni siz delirttiniz!" diye haykırıyordu, şimdi "Bindik bir alamete" diyor.
Biz de bu şarkıları dinleyip dinleyip, bir başka içi dolu adamın, Erkin Koray'ın dilinden "Fesuphanallah!" diye söyleniyoruz.
Zaten, başka ne gelir ki elden?
