Önce iki takımın eksiklerine bakalım. Galatasaray'da Hagi ile Arif, Beşiktaş'ta ise Oktay. Üçü de sonucu etkileyebilecek futbolcular. Yani bu matematikle Beşiktaş avantajlı. Ama sahada oynanan maç, eksik fazla kabul etmiyor. Daha fazla ayakta kalırsan, daha fazla mücadele edersen, daha iyi şeyler yaparsan, sen galip geliyorsun.
Böyle bir rüzgarlı ve sinir bozan havada oynanan maç, futbolcu için zordur. Ama iyi futbolcu, her sahaya uyum gösteren futbolcudur. Çünkü ikisi de aynı şartlarda mücadele ediyorlar. Yani işin sonunda bahane yok. Rüzgar varmış, yağmur varmış, çamur varmış...
Galatasaray'da birşey dikkatimi çekti; Hagi olmayınca hepsi anormal derecede mücadele ettiler ve yardımlaştılar. Maçı koparana kadar her pozisyona iki üç futbolcu pres yaptılar. Bu yıl Galatarasay takımı hep rakibe göre oynadı. Bazen 20. dakikada neticeyi alınca maçı rölantiye aldılar, bazen 40. dakikada.
Şu bir gerçek. Rakipten ne kadar çok korkuyorlarsa, o kadar fazla mücadele ediyorlar.
Beşiktaş, ilk 45 dakikada Ertuğrul'la bir tek pozisyon yakaladı. Buna mukabil Galatasaray maç boyunca çok mu poziyona girdi, hayır. Girdikleri iki pozisyonu gol yaptılar.
Fakat bir gerçek var; televizyonda nasıl görüldü bilemiyorum ama, maçı çıplak gözle seyredince bırakın 90 dakikayı, bu karşılaşma sabaha kadar oynansa siyah-beyazlıların kazanma şansları çok zor gözüküyor.
Oğuz Sarvan iki taraftan da mahkemelik. MHK bu maçı ona vermekle, son derece doğru yaptı. İki taraf yöneticilerinin de bu maçtan sonra verdikleri beyanatlardan dolayı, aynaya baktıklarında herhalde yüzleri pancar gibi kızarmıştır. Onlar yöneticiliklerinde, bırakın avantaj kuralı ihlalini, ne fauller yaptılar. Ama basın onları hiç gündeme getirmedi. Çünkü onların arkasında taraftarları var. Bence maçın en başarılı ismi Sarvan'dı.
