Uzun ömürlü bir hükümet lazım.
Hem sayısal, hem siyasal gücü olan bir hükümet.
Kararlı ve cesur.
Çaldırtmayan, soydurtmayan... En ufak bir yolsuzluk söylentisine fırsat vermeden tüm özelleştirmeleri tıkır tıkır yapan.
Gerek ekonomik, gerek sosyal alanda ne kadar kangren olmuş mesele varsa hepsini çözerim diyerek inançla yola çıkabilecek... Adliye'ye a'dan z'ye çekidüzen verebilecek... Haksızlığa paydos diye haykırabilecek bir hükümet...
Dış ilişkilerimizde şahsiyetli, iç ihtilaflarımızda basiretli...
Mütedeyyin insanları kırmayan, aykırılıklara da hoşgörüyle yanaşan... ama Sağlıklı Aile Yapısı'na musallat olmuş tüm soysuzluklara da asla izin vermeyen... Demir yumruklu, yumruğu da kadife kaplı bir hükümet.
Özlem budur.
Niye olmasın?
DSP'nin kimseye ödün verme mecburiyeti yok. Kimseye diyet borcu yok.
Tam 15 yıldır, eski Ecevitçiler'in bile ihmal ettiği, sırtını döndüğü bir parti o...
Kimse çıkıp da DSP'nin hatırını sormadı. 87, 91 ve 95 seçimlerinde herkes merkez sağ'la meşgul oldu, DSP'yi yok farzetti. 18 Nisan seçimlerine çeyrek kala da kendi şansıyla ve becerisiyle parladı DSP.
Gerçi sürpriz bir gelişmeyle Erez'i dışlayıp Ecevit'i son dakikada Çiller Başbakan yaptı. Ama aynı Çiller, Erbakan'ı da Yılmaz'ı da Başbakan yapmıştı. Onlar niye yükselemedi?
Demek ki DSP'nin yükselişinde başka faktörler de var. O'na bağlı Bakanlıkların performansı da caba.
Özetlersek:
- DSP, bağımsız ve bağlantısız.
Gelelim MHP'ye...
O daha da özgür.
Kimseden destek görmediği gibi, bir de 25 yıldır istiskal ediliyor.
Ülkücü mafya, yeraltı dünyası gibi tabirlere muhatap olmuştur. Susurluk o'nun başına patlamıştır. Irkçılık ve kafatascılık gibi tanımlamalarla boğuşup durmuştur. Faşistlik'le suçlanmıştır.
Bunlar kolay değil.
Böyle bir partinin büyümesi, hem de yüzde 115 oy arttırması, ender görülen bir aşama.
Aydınların tepeden baktığı, saygınların dudak büktüğü, zenginlerin küçümsediği, parasız pulsuz, kollamasız, korumasız, reklamsız PİAR'sız bir parti, kimseye borçlu olmadığı için, iktidarda çok rahat hareket edecektir.
DSP'yle MHP'nin buluşması, siyasette ahlaki bir çığır açabilir.
Türkiye, belki de ilk def'a borçsuz bir iktidar'la tanışıyor.
Bu fırsat kaçmamalı.
Sonra yazık olur.
Ama ahlak kompleksi'ne kapılıp, bu def'a da aman, el sürmem, imzalamam, yapmam, yaptırtmam diyerek hiç bir projeye girişmezlerse, o da ayrı bir problem.
Bilakis.
Cesur ve kararlı icraat bekliyoruz.
Korkacak bir şey yok.
Çünkü borcunuz yok.
Aranıza hırsızları sokmayın, fırsatçılara aman vermeyin. Türkiye'nin bütün sıkıntılarını masaya yatırın. Teker teker çözün. En büyük milliyetçilik budur.
Çünkü yapacak çook işimiz var.
Bu yazıyı 100 gün sonra size hatırlatacağım. İlk 100 gün, mühimdir. Yürüyüş temponuza bakıp zaten herşey anlaşılır.
Üçüncü, yanı küçük ortak mühim değil. Belki onu bile terbiye edersiniz.
