En kritik dönem 0-2 yaş

- Doğal ebeveynlik nedir?
- Batı'nın ebeveynlik anlayışı bebeklikten itibaren çocuklarımızı eşyalara bağlanmaya itmek. "Al bu oyuncak ayıyla uyu", "Ağlıyor musun al emzik!" gibi. Ve bu eğilim büyüyünce kendi dışımızdaki nesnelere bağlandığımız alkol, para, yemek gibi objelerle kendini gösteriyor. İşte doğal ebeveynlik, başkaları ile sevgi dolu, yakın ilişkiler kurabilme ihtiyacını unutmamızı söylüyor bize. Aksi halde kendi duygularına yabancılaşmış, başkaları ile yakın ilişkiler kuramayan bir nesil çıktı ortaya.

- Örneğin bebek ağladığında "Kucağına alma, alışmasın," gibi tepkiler verilir yanlış mı?
- Yanlış çünkü bir bebek ağladığında onu rahatlatmak için annenin onu kucağına almasından daha doğal bir şey yok. Bebek bir ihtiyacından dolayı ağlar. Annesini manipüle etmek için falan değil. Özellikle 0-2 yaş arasındaki beyin gelişiminin en kritik anında, anne bebeğin ağlamalarına kulak vermezse bebek kendine ve başkalarında güven duyma yeteneğini kazanamaz.

- Ama bebeğin kendi başına uyuması için "Bırakın ağlasın," diyor kimi uzmanlar...
- Şöyle bir örnek vereyim... Anne şöyle söylüyor "İstediğin kadar ağla, seni kucağıma almayacağım, sonunda tek başına uyumayı öğreneceksin." Ama gerçekte ne düşünüyor "Kalbim yerinden sökülecekmiş gibi oluyor, ama bütün uzmanlar yanlış konuşuyor olamaz." Bebekte ne oluyor? "Beni sevmiyorlar, demek ki bende problem var. Ben değersizim."

- Yani tüm bu güven duygusu, 0-2 yaş arasında oluşuyor...
- Evet. Bebekler tek başlarına hayatta kalacak bir donanıma sahip değiller. Tüm ihtiyaçları anne-bebek ilişkisi ile karşılanabiliyor. Bebek ağlıyor, anne meme veriyor. Bebek ağlıyor, anne altını değiştiriyor. Bebek ağlıyor, anne kucağına alıp ona şarkı söylüyor... Bebek duygusal dünyasını dengeleyecek bir yapıya sahip değil. Anneye ihtiyacı var. Duygusal denge için gerekli olan, devamlılık arz eden bir ilişki.