Haftanın albümleri

Seal / System / Warner-Balet
Geçenlerde basında çalışan arkadaşları şöyle bir ziyaret edeyim dedim. Malum 'evden' çalışıyoruz ya, haftada bir iki teftişe çıkmak iyi geliyor. İnsan hem kendini çalışıyor gibi hissediyor, hem de bir gün içinde bu kadar çok asık surat görünce haline şükrediyor. Neyse, birinin masasında Seal'ın yeni albümünü gördüm. 'Değersiz' kategorisinde, gece temizlikçiler alsın diye öylece terk edilmiş. "A yeni mi çıktı," falan diye bir zarf attım, hemen "Al sende kalsın," dediler. Hiç mütevazılık etmeden söyleyeyim, şu alemde Seal hakkında yazabilecek bir iki kişiden biriyim. 1991 baharında Bodrum'un Güllük koyu, henüz kum gemileri ve oteller tarafından işgal edilmeden önce cennet gibi bir köşeydi ve o yıl tatilimizin flaş albümü Seal'ın 1991 çıkışlı Seal'ıydı. Kadıköy çarşıdan aldığım kaset hala gözümün önünde. Future Love Paradise, The Beginning, Crazy, hele hele Whirlpool. Arkadaşın derme çatma barındaki teypten yükselen ses, koya yayılırdı. Hepimiz bu punk kılıklı yamalı giysiler giyen, rasta saçlı, yüzü yaralı zenciyi sevmiş bağrımıza basmıştık. Hey gidi günler. Seal bugün bir kokteyl adamı ve zamanının büyük kısmını karısı Heidi Klum ile Beverly Hills'de, kostümlü doğum günü partileri falan düzenleyerek geçiriyor. Nerede bir açılış, nerede bir kapanış, Seal ve Heidi orada. "Heidi koş, Tanganika kralı taç giyiyor," deseniz, koşa koşa ona da gidecekler. Yine de geçen eylül ayında piyasaya çıkan ama ülkemize yeni ithal edilen System albümündeki Amazing ile En İyi Erkek Sanatçı Grammy'sini almayı becerdi Seal. Heidi ile Wedding Day diye bir parçayı söylüyorlar. Aynı şarkıyı Victoria's Secret defilesinde de 'perform' etmişlerdi. Çok etkilendik, duygulandık. İşin aslı şu, bizde yalan yok. Albüm çok iyi. Dumb, Rolling, Immaculate, The Right Life gibi şarkılar neredeyse ilk albümdeki müzik çizgisini yakalıyor. Bizi 1991'e götürdü vallahi. Prodüktör Stuart Price'ın da bunda katkısı büyük. Bir de detay; Google'ın arama barında çok tanınmış birinin ya da grubun adını yazdığınızda sistem ismi kendi tamamlıyor ya. Mesela 'Led' dediniz. Led Zeppelin çıkıyor. Led demeden Led Zeppelin'i anlıyor Google. Albümün prodüktörü çağdaş müzik adamlarını en başarılılarından Stuart Price'ı google'layayım dedim. Stuart Price yazar yazmaz Stuart Price Gay çıktı. Bir müzik adamının cinsel tercihiyle dünyada böyle aranıyor olması (aranıyor ki böyle çıkıyor) da çok saçma yahu. Oğuz Ayar heteroseksüel... Böyle bir şey. Allah allah, ayıptır...

Rock Sınıfı / Universal
School of Rock diye bir film vardı. Hani Jack Black eski bir gitarist ve kaybeden olmaktan kurtuluyor, sözde öğretmeni olduğu sınıftakiler de kendilerini tanımayı ve ekip olmayı öğreniyorlardı rock sayesinde. Şimdi Türk gençleri rock sayesinde coğrafya, dilbilgisi, kimya geometri öğrenecekler. Ya da en azından Rock Sınıfı albümünü hazırlayanlar buna inanıyor. Albüm kapağına şöyle bir göz gezdirdik, Özge Fışkın, Replikas, Cahit Berkay, Nejat Yavaşoğulları, Cenk Yüksel, Tuğçe Özkara, Demirhan Baylan gibi isimlere denk geldik. Yedi Bölge diye bir şarkı var. Anadolu tahıl ambarı, kışlar serin ve yağışlı, yazlar sıcak ve kurak. İnsan ilkokul çağına gidiyor. Siyah önlükler, duvarda ilkbahar, yaz, sonbahar, kış kartonları, elişi dersi, hayat bilgisi, küme çalışması, Kızılay kolu, Cin Ali, tebeşir kokusu, Türküm doğruyum... Bayılmışım. Albüm öyle ne kadar çalmış bilmiyorum. Gözümü açtığımda gürültüden rahatsız olan komşular kapıyı yumrukluyordu. Kapıyı açmadım sesi kıstım bekledim gittiler. Bunu çok seviyorum. CD'yi çıkardım kabına koydum, bir daha ilkokula gitmektense bu albümü baştan sona dinler ezberlerim, üzerine de tek ayak beş ders cezaya dururum razıyım, dedim. Hem rock müzik hangi ara çocuklara sevdirilmesi gereken bir şey oldu? Rock, okulu kıran adamın müziğidir. Unutmayın We Don't Need No Education. Ne rock'ı ne sınıfı? Gerçi altı yaşındaki yeğenime dinlettim bayıldı. O ayrı...