Babamın öldüğü yaştayım

* Bu bitmez kavgaya girdiğin için hiç pişman olmadın mı?
Gerçekten de bazen sonsuz bir kavga gibi görünüyor. Bir zamanlar "Nasılsa gencim, sonunda bu kavga mutlu bitecek" diye düşünüyordum. General Ziya gidecek ve her şey düzelecek diye düşünürdüm. Ne kadar da safmışım!

* Peki, işler neden düzelmedi?
Seçim oluyor ama seçim bir anlam taşımıyor. Ama radikal güçler bırakmıyor. Pakistan'da radikal güçlerle ılımlılar arasındaki savaş sürdü. Hâlâ da sürüyor. Ama, bu çok önemli bir savaş ve devam ettirmek gerekiyor... Sadece kendi çoçuklarım için değil bütün Pakistan'lı çocukların geleceği için bu kavgayı sürdürmeye kararlıyım.

ACILARI HATIRLAMALI

* Ama birçok kez yenildin?
Evet, yenilgiler, zaferlerden daha fazla oldu... Ama, hayatımın bir anlamı oldu ve bu kavgayı sürdürdüğüm için hiçbir zaman pişmanlık duymadım... Zaten pişmanlık duymak hayat felsefeme de ters düşüyor. Sürgün hayatım başladığı zaman çocuklar çok küçüktü. Babaları da hapisteydi... Annem de hastaydı. Bütün bunlarla nasıl başa çıkacağım diye düşündüm...

* 10 yıllık sürgün hayatından sonra Pakistan'a dönmeye hazırlanıyorsun? Neler hissediyorsun?..
Çok heyecanlıyım. 50 yaşımı Dubai'de kutladım. Babam idam edildiğinde 50 yaşından biraz fazlaydı. Ben babamdan daha uzun yaşadım. 25 yaşındayken 50 yaşın aslında ne kadar genç olduğunu hiç düşünmemiştim. Şimdi yaşadığım her yılın fazladan bir yıl olduğunu düşünüyorum.

* Babanın idam edildiği o geceyi aşabildin mi?
Hayır... Hatırladığım zaman yeniden babası en zalim biçimde öldürülen genç kız oluyorum. Çoğu zaman da hafızamı geçmişe kapatmaya çalışıyorum. Geçmişin acılarını sürekli hatırlarsak, bugün yaşayamayız.

ŞANSLIYIM

* "Hatalarım oldu" dediğin oldu mu?
Bazı konulara daha fazla ağırlık verebilirdim. Örneğin bölgesel barış... Taliban ilk çıktığı zaman hepimiz barışa katkısı olacağını düşünmüştük. Bu büyük bir hataydı. Başbakanlığım döneminde El-Kaide ise yoktu.

* Bu mücadeleye girmeyip, ailenle sakin bir hayat sürebilirdin.
Aslında hem çocuklarım olduğu için hem de Pakistan halkının desteğini aldığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. Böylece zorlukları aşabiliyorum. Konferans vermek ve toplantılara katılmak için çok seyahat ediyorum. Üniversitelerde zaman zaman ders de veriyorum. Pakistan siyasetinin karmaşıklığından ve belirsizliğinden çok uzak ideal bir hayat gibi görünüyor. Ama ülkemin öncelikle bana verdiği görevi her zaman biliyordum. Bu yüzden de, bana daha sakin bir hayat verecek imkânları geri çevirdim. Ama siyasette de olsam yine de üniversitede ders vermek isterim. Çünkü tecrübelerimi gençlerle paylaşmayı seviyorum.