Sevinç Kanat: 'Kimse içimdeki fırtınaları bilemez'

- Neleri çıkardınız hayatınızdan, neleri eklediniz?
- K.K: Sevinç sigarayı çoğalttı. Günde iki paket sigara içiyor. Benim yanımda içmiyor tabii. Evde özel odası var. Televizyon ve sigara odası. Son akciğer ameliyatımı pasif içicilikten oldum. Sigara içenlerin ortamında bulunduğum için. Bodrum'da yaşama kararı aldım. Yarın yine gidiyorum, yelken yarışlarına. "Beni seven arkamdan gelir," diyorum. (Ha ha ha)
- S.K: Kazım'ın yanında asla sigara içmem. Onun sağlığına çok dikkat ediyoruz. Daha kolay mutlu oluyorum artık. Hayata çok olumlu bakıyorum. Polyannacılık oynuyorum. Kimse içimdeki fırtınaları bilemez. Her gece yastığa başıma koyduğumda ve her sabah uyandığımda, "Allah şu günlerimi aratmasın," diye dua ediyorum. Hastalığına, şu haline razıyım Kazım'ın.

- Birbirinize hiç yalan söylediniz mi?
- K.K: Kemoterapi sırasında Sevinç'e çok yalan söyledim. Ağır ilaçlar alıyordum. Burnum yerinde değildi sanki. Gözümün yerinden çıktığını sanıyordum. Parmaklarımı hissetmezdim, gömleklerimi ilikleyemezdim. Onu evden yollardım, nefes alamıyorsun, korkunç acı çekiyorsun. Altı ay boyunca evde acıdan kendi kendime ağlıyorum. Kapıları kapatıyorum. İlacın bir saat vurmaya başladığı bir etkisi var. Sevinç'in beni o halde görmesini istemiyordum. Çünkü biraz sonra benim acım geçiyor. Ama o beni böyle görünce, üzüntüsü devam ediyor. Benden daha çok üzülüyor. Kemoterapi dönemini Sevinç'e yasaklamıştım. Onu evden yolluyordum. Akşam geldiğinde sakinleşmiş oluyordum.
- S.K: "Normal hayatına, hiçbir şey olmamış gibi aynen devam etmeni istiyorum," dedi hep. Ben Kazım'a evde hiç hasta muamelesi yapmadım.
- K.K: Bu da yetmiyormuş gibi, kalçamı kırdım. Ayakkabılarımı bağlayamıyorum. Çoraplarımı giyemiyorum. Diğer ameliyatlardan daha fazla etkiledi beni. Kalça kırığı belli bir yaştan sonra mezarda iyileşir derler. Titanyum koydular.