Aaa! Babamın tek canı varmış!..

YUKARIDAKİ cümle çarşamba günü yayınlanan Takvim gazetesinin manşetiydi. Bilgisayar oyunlarına meraklı bir çocuk, babasının ölümünden sonra böyle söylemişti. Çünkü onun oynadığı bilgisayar oyunlarında kahramanların birden çok canı oluyordu. Kötü adamlar onu vurduğunda, hemen yerinden doğruluyor, elindeki diğer canları kullanarak kaldığı yerden devam ediyordu. Ta ki, topladığı "bonus"lar tükenip de oyun "game ower" olana dek!.. Zavallı çocuk, hayatı da bilgisayar ekranından ibaret sanıyordu. "Baban öldü, onu kaybettik" dediklerinde bu yüzden fazla üzülmedi. Koskoca babasının "tek canı" olacak değildi ya? Ama hayatın ekranında hiç "game ower" yazmıyordu ne yazık ki... Ertesi gün gözüm yine gazetelerin birinci sayfalarındaki fotoğrafa takıldı. İran'da tecavüz, silahlı saldırı ve adam kaçırma suçlarından ölüm cezasına çarptırılan 5 kişi bir meydanda halkın gözü önünde asılarak idam edilmiş, devlet televizyonu infazı canlı yayınla ekranlara getirmişti. Ama asıl dikkat çekici olan, infaz sırasında halkın cep telefonlarıyla bu dehşet verici görüntüyü "ölümsüz" kılmaya çalışmasıydı. Daha sonra yabancı haber ajanslarının geçtiği ham görüntüleri de izledim. Bazı İranlılar, darağacında sallanan insanların önünde poz verip, arkadaşlarının fotoğraf çekmelerini istiyorlardı. Kim bilir belki de bu görüntüyü çerçeveletip evlerinin duvarına asacak ya da wallpaper (duvar kağıdı) yapıp, bilgisayarlarının ekranına yerleştireceklerdi. Her sabah işe geldiklerinde çaylarını bu görüntünün karşısında yudumlayacaklardı belki de... Tamam, dijital teknoloji pek çok alanda hayatı kolaylaştırıyor. Peki ya insanlığımızdan çaldıklarına ne demeli? İnternette çocuk pornosu... Merdivende etek altına tutulan videolu cep telefonu... Sizi bilmem ama ben bazen daktiloyu ve manyetolu telefonu özlüyorum.