Kanserle Yalnız Savaşmayın

* Kanserle savaşta yalnız olmamak sizce iyi bir silah mı, neden bu teknede bu kez yalnızlığı tercih ettiniz?
Ben burada yalnız değilim. Telefonum hiç susmuyor, ziyaretçilerim hiç bitmiyor. Hayallerimi gerçekleştiriyorum. İnsan kanser olduğu haberini alınca duygusal boşluğa düşüyor. Yapayalnız olduğu duygusuna kapılıyor. Ancak kanserle savaşında aslında yalnız olmadığın ortaya çıkıyor. Evine saklanıp hastane köşelerinde bekleyenlerin hepsi öldü; bunu herkes bilsin isterim. O yüzden sanatçı olsun, toplum içinde tanınan insanlar olsun kanser olduklarını artık cesurca söylüyorlar. Ve sevgiden alınan büyük güçle kazanıyorlar. Olay bu noktaya geldi. Eskiden kanser olunca insanlara öldü gözüyle bakılıyordu, artık öyle değil.

'BU MAÇI SENİN İÇİN KAZANDIK!'
Ben kanseri herkese anlatıyorum. Çünkü ben kendimi kanser savaşçısı bir direnişçi gibi görüyorum. Düşmanım da son derece güçlü. Toplumdan acıma duyguları değil, biraz anlayış istiyorum. Meydan okuyan insanlar, çevrelerinden aldıkları desteklerle bu hastalığı yeniyorlar. Kanser; kenara köşeye çekileni güçsüz bulup daha fazla saldırıyor. İlk ameliyatımdan sonra stada gitmiştim. İnönü Stadyumu'nda 25 bin kişi vardı. Hiç durmadan 25 bin kişi 'Kazım Kanat el salla' diye bağırdı. Sonra da takım kaptanı Şifo Mehmet bütün futbolcuların imzaladıkları terli formasını getirdi. 'Bu maçı senin için kazandık' dediler. Yani duygu seli her yerde sürdü ve hala da sürüyor. Kanserle savaşmak konusunda hastalar artık bilinçleniyorlar, kanserle yalnız savaşmıyorlar.