Türkçe'yi öğrenirken hep emir kipiyle konuşuyordum

KOLOMBİYALI ALICIA QUIANO CASTRO UZER
Kolombiya Adalet Bakanlığında çalışırken çıkılan bir yurtdışı görevi Alicia Quiano Castro'nun kaderini değiştirir. Viyana'da uluslararası bir konferansta 1995 yılında Türk diplomatı Atilla Uzer ile tanışır. Aralarında o an alevlenen aşk kıvılcımını iki ülke arasındaki 14 bin kilometre söndüremez...

MESAFE ENGEL OLMADI

* Aramızda 14 bin kilometre vardı. Saatler süren telefon görüşmeleri, görüşmek için yapılan binlerce kilometre yol bizi kesmedi. "En güzeli evlilik" dedik. 1998 yılında Kolombiya'da evlendik. Önceleri İspanyolca konuşuyorduk. Ben Türkçe öğrenince kimi zaman Türkçe, kimi zaman İspanyolca konuşur olduk. Ama bu diller anlaşmaya yeterli gelmezse ortak dil olarak Fransızca konuşmayı tercih ediyoruz.

* Ülkemizde bir kızı almak istiyorsan, babasının evinden alacaksın. Bu bizde bir gelenek. Gelmezsen, evlenemezsin! Biz baba evinden bir kere çıkıyoruz, sonra erkeğin yanında yaşıyoruz. Sivil bir nikah yaptık. Eşimin babası vefat etmiş bir albaydı, annesinin solunum sorunu vardı. Başkent Bogota, denizden 2 bin 600 metre yükseklikte, alışık olmayanlar için zor bir coğrafya. Sonuç olarak nikaha erkek tarafından diplomat arkadaşlar geldi.

HEP DİREKTİF VERMİŞİM

* Evliliğimizin ilk yılı Ankara'da geçti. Sonra eşim, Cezayir'e büyükelçi olarak atandı. O zamanlar Türkçe'yi çok zayıf konuşuyordum. Resmi bayramlarda elçilikte resepsiyonlar, davetler veriliyor. Ben de orada eşimle beraber ev sahipliği yapıyor, Türkiye'yi temsil etmeye çalışıyordum. Elçilik binasında tüm hizmetlilerle, yemeklerin hazırlanmasıyla ilgileniyordum. Personele sürekli direktif veriyordum. Bu arada Türkçem gelişmişti. Ama dostlarım sonradan dedi ki, "Alicia çok güzel Türkçe konuşuyorsun ama hep emir kipleriyle!"