'Pişmanlık duymak için vicdan gerekli!'

- Böyle işkence yaparken ne hisseder bu insanlar? Tiksinmeden, acı duymadan, gözlerini kapatmadan, annesini-babasını düşünmeden, geleceğini hesaba katmadan mı yaparlar işkenceyi?
- Pişmanlık duyacaklarını sanmıyorum. Antisosyal kişilik yapısının en önemli özelliklerinden biri pişmanlık duyamamaktır! Pişmanlığı neden duyarız? Bir vicdanımız varsa, o vicdan sızlarsa, bazı şeylere iyi, bazı şeylere kötü diyebiliyorsak, ahlaki normlar, kurallar silsilemiz varsa ve o silsileye göre yanlış yapmışsak 'yanlış yaptım' diyebiliriz. Bize bunu dedirten vicdandır. Antisosyal kişilik yapılarında pişmanlık duyacak bir vicdan yoktur. Fütursuz, sınırsız, içten gelen çok yoğun öfkenin, hiçbir sınırlandırmadan geçmeden doğrudan boşalmasını görüyoruz.

- Olaydan sonra katillerin, bıçakları yıkadıkları ortaya çıktı. Şayet kaçabilselerdi, yakalanmasalardı, normal hayatlarına aynı şekilde devam edebilecekler miydi?
- Tabii. Türkiye'de böyle bir sürü katil dolaşıyor! Hep işkence örneği veriyorum, çünkü bilimsel araştırma düzeyinde de çok çalıştığım bir şey; işkenceci işe gider! İştir onun için... Gider işkencesini yapar, acayip ıstıraplar çektirir, akşam alışverişini yapar, evde çoluğunu çocuğunu sever! Bu tür bir şey bu. Bu kadar hunharlık yapan insanlar, hayatlarına dışarıda devam etselerdi, mesela evlendiğinde bir şeye itiraz eden karısını da dövebilirdi, trafikte kavga edip birilerini de bıçaklayabilirdi. Ama sonuç olarak Türkiye gibi bir yerde bu tür anti-sosyal davranışlar için 'norm-dışı' deme imkânlarımız kısıtlı, çünkü epey yaygınlar.