'Bir korkum yok ama sonuçta ben de insanım, kalbimde stent var'

- Alper Bey'e en başta bağımsız bir dergi sözü vermiş miydiniz?
- Alper Bey ilk görüşmemizde tamamen bağımsız bir dergi yapmak istediğini, benim işlerine ne kadar karışacağımı, devletle ne iş yapıp yapmadığımı sordu... Ben de kendisine devletle hiçbir işim olmadığını ve onlara da tam bir bağımsızlık sözü verebileceğimi söyledim. Bu söz üzerine ekibini kurdu ve dergiyi de olabildiğince iyi bir yere kadar getirdi.

- 'Olabildiğince' dediniz, içinize sinmeyen ya da eksik olan şeyler mi vardı?
- Bütün yapılan işler içime sindi mi, hayır. Zaman zaman hoşuma gitmeyen haberler de oldu. Ama bir bağımsızlık sözü vermiştim ve o sözümün arkasında da durdum.

- Hoşunuza gitmeyen şeyler neydi?
- Benim de görüşlerim var, benim görüşlerime hatta yakın olduğum arkadaşlarıma da ters gelmesine rağmen, ben yapılan hiçbir habere karışmadım. Bana bir gün bile "Şunu yapıyoruz, ne dersiniz?" diye sormadılar. Sormalarını da istemedim çünkü şöyle bir düşüncem vardı; medya Türkiye'de dördüncü kuvvet olarak görevini yerine getiremiyordu. "Biz bunu yapabilir miyiz?" dedim ve sanırım yaptık da. Ama ben de bir insanım, 44 yaşındayım kalbimde stent var...

- Yani bu heyecana yüreğiniz daha fazla dayanmayacaktı öyle mi?
- Heyecan ve adrenalin güzel bir şey. Ben de heyecanlı işleri severim. Ama bu işte bir an "Dur," dedim kendime. Ama herhangi bir baskı falan gelmiş değil, inanın. Benim bir korkum yok.

- Dergiyi kapatmanızın tek nedeni psikolojik yükü mü? Oysa yapılan baskılar sonucunda böyle bir karar aldığınız düşünülüyor...
- Hayır, asla! Hiçbir taraftan böyle bir baskı görmedim. Dostlarım dahi, "Ne yapıyorsun sen?" demedi. Elbette eleştiriler olmuştur ama derginin köşe yazarlarının düşüncesine karışmam. Ama açıkcası psikolojik yükünün yanında, derginin maddi yükü de bayağı zorlamaya başlamıştı beni. İşim hesap olmasına rağmen, bu kez hesabımı doğru yapamadım maalesef!