SABAH - 05/04/2007 - Soli Özel

Şu an 5 Nisan 2007 - Perşembe tarihli sabah.com.tr'yi okumaktasınız.
Bugüne ait sabah.com.tr içeriği için tıklayın »

kapat

Servislerimiz

Kapat

	RSS		Arşiv

	Kırmızı Alarm		Detaylı Arama

	Canlı Borsa		Sarı Sayfalar

	Sesli Haber		Yazarlar

	Podcast		Wap Sabah

	Egazete		Cep Sabah

	Kültür Sanat		Hava Durumu

	Astroloji		Sabah Çocuk

	E-posta		Uçak Seferleri

	Okur Temsilcisi		Mobil

Bizimle çalışmak ister misiniz?

Google Arama

SMS:
SO yaz
boşluk bırak
mesajını yaz
4122'ye gönder

İktidar, değişim ve ABD

Her geçen gün ne kadar farklı bir şahsiyet olduğu daha iyi anlaşılan emekli Orgeneral Hilmi Özkök'ün önemli konuşmaları genel çerçeveleriyle ufuk açan türden olurdu. Bu konuşmalara yansıyan birikim, düşünceleri özümseme, çağı kavrama ve Türkiye'deki derin dönüşümün algılanmasına yönelik tespitler zihin açıcıydı. Yaptığı alıntılar veya seçtiği örnekler konuşmanın bütünü içinde gerçekten anlam taşır, konuşmaya hakim olan düşünce sistematiğinin inceliklerini yansıtırdı. Orgeneral Özkök kendi hizmet döneminde ve sonrasında ister atanmış ister seçilmiş hiçbir üst düzey yetkilinin sahip olmadığı bir entelektüel birikim sergilerdi.
Çağı, değişen dünya konjonktürünü ve Türkiye'nin gelecek kurgusunu bu nedenle doğru okuyordu. Türkiye'nin iç siyasetindeki değişiklik gereği kadar, Irak Savaşı ve 1 Mart tezkeresi akabindeki yeni uluslararası gerçeklerini de bu birikimi sayesinde sükunetle değerlendirebiliyordu. Usta bir satranç oyuncusu gibi birkaç hamle sonrasını görebildiği için buna uygun taktikler geliştirmek istedi. Elde tutulan bazı kozları vererek ya da verirmiş gibi yaparak ileriye yönelik daha önemli ve geniş mevziler kazanılmasını sağlayacak hamlelere de bu nedenle destek verdi.
Kurumunun gücünü ve konumunun özgüllüğünü ancak kendi kontrolündeki bir siyasi ricat sayesinde en az hasarla koruyabileceğini görmüştü. Kurumun bazı eski ve yeni mensuplarının yaptıkları ve söyledikleri ışığında bakıldığında müstesna özellikler sergiliyordu. Hatta Türkiye insan sermayesinin genel görüntüsü bağlamında değerlendirildiğinde ise farklı gezegenden geldiği söylenebilecek bir Türk vatandaşıydı.

Kendi kuyusunu kazanlar
Şimdilerde öğreniyoruz ki, 2003-2004 yıllarında olası ve Türkiye'yi tam bir batağa gömecek darbe teşebbüslerinin eyleme geçirilmemesinde Genelkurmay Başkanı olarak belirleyici rol oynamış. Allahtan.
Türkiye'de hoşlarına gitmeyen her siyasi gelişmeyi ellerinde sopayla halletmek isteyenlerin anlamadığı bir gerçek var. Ülke artık sopayla yönetilebilecek noktayı çoktan geçti. Hacimli bir değişim ve dönüşüm yaşıyor. İktidar tüm katmanlarıyla ya el değiştiriyor ya da eskisi kadar merkezi olmaktan çıkıyor. Doğal olarak yerleşik iktidar sahipleri bundan rahatsız. Patırtı da aslen burdan kaynaklanıyor.
Eğer 1990'lı yıllarda Türkiye'de yönetimdeki söz sahipleri siyasetçisi ve askeriyle Türkiye'nin ait olmak istediği dünyadaki gelişmelere uygun düzenlemeleri yapsalardı zaten iktidar kayması olgusu bu denli sert de yaşanmayacaktı. Soğuk Savaş'ın bitmesi ve Türkiye'nin dünya kapitalizmine hızla entegre olmasının dayattığı idari ve siyasi yeniden yapılanmayı erteleyerek veya engelleyerek bu iktidar sahipleri aslında uzun vadede kendi kuyularını kazdılar.
Sistem 2001 Şubat'ında tamamen iflas edince 2002 seçimlerinde yeni toplumsal ve ekonomik aktörlerin siyasi temsilcileri bu fırsattan yararlanarak öne çıktılar. 1990'larda inatla değiştirilmeyen yapının tüm ağırlığı, merkeziyetçi gücü de buşekilde sistem dışından gelenlerin eline geçti.
Bu saatten sonra bu gerçeği darbe ile değiştirmek de mümkün değil. Zira ne ülke içinde darbeye destek verecek iklim var ne de uluslararası sistem Türkiye'de bir darbenin arkasında durur. ABD'nin destek vermediği bir darbenin ise kalıcı olması Türkiye açısından söz konusu değildir.
Özetle Türkiye Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde odaklanan sistem krizini sivil yöntemlerle hukuk ve demokrasi içinde aşmaya mahkumdur. Vatandaş kadar TSK'nın Washington'daki dostlarının da geçtiğimiz haftalarda verdikleri mesaj budur.