|
 |
 |
 |
'Ölüm ve şiddet, eğlence aracı değil'
21 Gram, Paramparça Aşklar, Köpekler'le tanıdığımız Meksikalı yönetmen Alejandro Gonzalez Inarritu'nun üçüncü filmi Babil bu hafta gösterimde. Filmlerinde şiddetin sonuçlarını gösteren yönetmen, ölüm ve şiddetin haber bültenlerinde eğlence unsuru olarak kullanılmasına karşı
Inarritu, üç filminde de alıştığı ortamdan uzak düşmüş, yapayalnız kalmış insanları konu ediniyor. Yönetmene göre Babil'in özel olarak altını çizmek istediği konu, insanın kendini yalnız hissetmek için ille de Fas'ın ya da Meksika'nın bir çölünde çaresiz kalmasının gerekmediği, bazen Tokyo gibi kalabalık bir şehirde bile ıssızlığın ortasında olunabileceği. Bu filminde de senarist Guillermo Arriaga'yla çalışan Inarritu, film yapım sürecini anlattı:
- Fas'taki çekimlerde hiçbiri oyuncu olmayan yerel halkı kullanmışsınız. Hepsi aynı dili bile konuşmuyormuş.
- Evet. Bazıları Arapça, bazıları Berberi dilinde konuşuyordu. Bir sürü çevirmen kullandım. Tabii bir de Cate Blanchett ve Brad Pitt gibi iki oyuncuyu, elektriği olmayan bir köyde, 40 derece sıcaklıkta ve klimasız bir ortamda, hayatında hiç kamera görmemiş insanlarla saatlerce birlikte çalıştırmam gerekti. Doğrusu hiç eğlenceli bir çekim değildi.
TÜFEK İCAT OLDU...
- Filmin başında kendi halinde bir aile görüyoruz ve hemen akabinde bir tüfekle tanışıyoruz. Tabii bu tüfeğin filmde önemli bir rolü olacağı anlaşılıyor.
- Filmdeki herkesin dramını tetikleyen ortak nokta, tüfek.
- Senaristiniz Guillermo'nun avcı olduğunu biliyoruz yani silaha alışkın biri ama filmlerinizde ne zaman bir silah kullanılsa, bunun feci sonuçlarını izliyoruz.
- Benim şiddete bakışım böyle. Doğamızda olduğunu düşünüyorum şiddetin ama filmlerimde ölümün sonuçlarına odaklanmak, izleyiciye bunu hissettirmek istiyorum. Ölüm ve şiddetin insanları eğlendirmek için kullanılmasından nefret ediyorum. Sadece kötü filmlerde değil, haber bültenlerinde de yapılıyor bu.
- Babil'deki karakterlerden biri oğlunun düğününe katılabilmek için, baktığı ABD'li çocukları Meksika'ya götüren bir bakıcı kadın. Bu bölümde ABD'nin göçmenlere olan tavrını net olarak görüyoruz. Sanki savaşta gibiler.
- O kadar iyi bilirim ki... Vizemi yenilemek için altı ayda bir Tijuana'ya geçiş yapmak zorundayım. ABD'yle gelen Meksikalıların çoğu için sınırı geçme süreci büyük bir aşağılanmadır aynı zamanda. Göçmenler, bütün toplumların sırtını dönüp yalnız bıraktığı bir topluluk. Hiçbir destekleri yok. Ama benim niyetim bir propaganda filmi yapmak değil, bu ülkenin milyonlarca sessiz vatandaşının durumunu perdeye yansıtmaktı.
ESAS OĞLAN BRAD PITT
- Filmlerinizde yalnızlık önemli bir unsur zaten. Babil'in Japonya bölümündeki sağır dilsiz Chieko da öyle...
- Bazıları Chieko'nun yaptıklarını cinsel tutku olarak değerlendiriyor ama kelimelerle iletişim kuramadığınız zaman, bedeniniz iletişim aracı haline geliyor. bedeniniz silah da olabilir, bir davet mektubu da. Kızın trajedisi de bu.
- Brad Pitt'i ikna etmek zor oldu mu?
- İşin iyi tarafı, beş yıl önce Brad'le Japonya'da bir reklam filminde çalışmış ve çok iyi vakit geçirmiştik. En başından itibaren Babil'i heyecanla destekledi. Bana ve projeye bu kadar güvenmesinden gurur duyuyorum. Bir de, birlikte oynadığı insanlar oyuncu değillerdi. Bunu, insanlarda oluşabilecek 'Brad Pitt'i izleme' hissini ortadan kaldırmak için özellikle yaptım. O kadar yerel insanın arasına karıştı o da. Bu film önyargılar hakkında dolayısıyla, ben de önyargılı bir film yapamazdım.
- Filminizin Çarpışma (Crash) ile kıyaslanmasından endişe duyuyor musunuz?
- Bu film Çarpışma'dan çok farklı. Ama insanlara kıyaslama yapmaya çok meraklı zaten.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
