 |
| Bir kerhane devletleştirilirse ne olur?
|
|
Döngel kerhanesi, günümüz Türkiye'sinde cirit atan Rus kızlarından oluşan 'sermayesi'yle iyi iş yapan bir müessesedir. Ama işin içine Rus mafyası karışır ve sahibi, 'yumuşak' bir kişilik olan Bertan borçlanır. Bunu kapatmak için aldığı banka kredisini ödeyemeyince, banka kerhaneye el koyar. Ama sonra olan olur ve içi boşaltılan banka da devlet tarafından BİKUF-Batık İşletmeleri Kurtarma Fonu'na devredilir. Fonun başındaki iyi niyetli zat, listede Döngel Eğlence Tesisleri diye gözüken ve kar gösteren kuruluştan gelecek paranın hayaliyle ve de 'kerhane' lafını inatla 'karhane' diye anlayarak, oraya gazi çocuğu, son derece dürüst ve ilke sahibi iktisatçı memur Keskin'i yollar. "Döngel Karhanesi" geliyor ve fars, hiciv ve taşlama gibi komedi türlerini mükemmel biçimde harman ederek, bizlere çoktandır görmediğimiz düzeyde bir Türk usulü güldürü sunuyor. Filmdeki kimi şeyler (kolayca sermaye olmaya ikna edilen turistler, "müdürün yeğeni" esprisi, vs.) kimilerine abartılı gözükecektir. Ama zaten bu film bir tür komik masal ya da bize "hal-i pür melalimizi" göstermek için uzatılmış ve herşeyi birkaç boy büyük gösteren bir sihirli ayna değil mi? Necef Uğurlu'nun ancak ondan gelebilecek çok keskin (ve sanırım kimilerine çok batacak!) laflar içeren senaryosu, genç yönetmen Algül'ün sahneleri karartmalarla birbirine bağlayan yumuşak ve bence özgün uslubu, enfes bir Bülent Ecevit karikatürü çizen -özlediğimiz- Ahmet Uğurlu'nun ve elbette Metin Akpınar'ın oyunları, filmin başarısına katkıda bulunuyor. Ve Zeki Ökten'in "Faize Hücum"undan 20 küsur yıl sonra, ekonomik çöküntümüzden çıkarılan ikinci güldürü zirvesi olarak sinema tarihimize geçiyor.
DÖNGEL KARHANESİ
Yönetmen: Hakan Algül/
Senaryo: Necef Uğurlu/
Görüntü: Mustafa Kuşçu/
Müzik: Cem Erman/
Oyuncular: Metin Akpınar, Ahmet Uğurlu, Şenay Gürler, Şebnem Sönmez, Fadik Sevin Atasoy, Erkan Taşdöğen, Zihni Göktay, Zafer Ergin/ Replik Film-Medyavizyon yapımı.
|
