|
 |
 |
 |
|
| Gözlerimi de al
|
|
Filmin görkemi, öncelikle karşımıza her saniye inanılır, gerçek ve hayattan kopup gelmiş gibi duran bir çifti getirmesinde. Yaşanan her şeyi içinizde hissettirmeyi başarıyor. Kuşkusuz haftanın en iyisi.
İspanyol sinemasının özellikle gençlere yönelik biçimci ve bulmaca gibi yapımlarının içinden sıyrılıp, gerçekten de yüreğe seslenen ve çok önemli bir konuya olabilecek en iyi biçimde parmak basan bir film, kuşku yok ki haftanın en iyisi olarak karşımızda... "Gözlerimi De Al", görünürde bir aşk hikayesi, bir karıkocanın iyi gitmeyen evliliklerinin hüzünlü raporu. Ama sanki bir korku filmi gibi başlıyor: Genç ve güzel Pilar, soğuk bir gecede kalkıyor, küçük oğlunu uyandırıyor ve karanlık bir evden karanlık sokaklara doğru ürkünç bir kaçışı gerçekleştiriyor.
ERKEK NEDEN DÖVER?
Neden kaçıyor Pilar? Kocasından... Görünürde çok sevdiği, aralarında keskin bir cinsel uyum bulunan inşaat ustası Antonio'dan kaçıyor. Çünkü o, dünya yüzünde kocalarından sürekli dayak yiyen dört kadından biri konumundadır. Ve öfkesini denetleyemeyen erkekler  arasında bulunan Antonio, karısını beden ve ruh olarak yaralı-bereli, ürkek ve ezik bir yaratık haline getirip koymuştur. "Gözlerimi De Al"ın görkemi, öncelikle karşımıza her saniye inanılır, gerçek ve hayattan kopup gelmiş gibi duran bir çifti getirmesinde. Film üstelik ev içi dayak ve şiddet olayına belki olabilecek en akıllıca biçimde yaklaşıyor. Ne Antonio bir canavardır, ne de Pilar tam bir kurban... İkisi de insanoğlunun tüm karmaşıklığı içinde yoğrulmuş, acınası zaaflar ve şaşılası birer güç sahibi gerçek insanlardır. Nitekim Antonio bir kursa katılmayı da kabul etmiştir: Aynen onun gibi karısına şiddet uygulayan erkeklerin birlikte olduğu bir toplu tedavi... Bu tedavideki erkeklerin hepsi de inandırıcı birer küçük insandır. Hepsinin aslında iyi ve insancıl yanları ama küçük ve  zavallı yaşamları içinde denetleyemedikleri öfke krizleri vardır. Ve kabak elbette gelip kadının başında patlamaktadır.
YÜREK YAKIYOR
Müze-kent Toledo'nun görkemli dekorunda çekilmiş, İspanyol resim sanatının da ustaca gelip bir fon olarak katıldığı bu son derece incelikli film, bir kadın eliyle temel ve evrensel bir kadın sorununun çok iyi anlatılmış yansımasını içeriyor. Öyle ki, ister kadın olun ister erkek ve dayak sorunuyla ister ilgilenin ister ilgilenmeyin, filmi yüreğiniz yanarak ve adeta acı duyarak izliyorsunuz. Bu başarı az şey değil. Filmin baş rol oyuncuları da çok iyi.
(Te Doy Mis Ojos) Yönetim ve senaryo: İciar Bollain Görüntü: Carles Gusi Müzik: Alberto İglesias Oyuncular: Laia Marull, Luis Tosar, Candela Pena, Rosa Maria Sarda, Kiti Manver İspanyol filmi
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
