|
"Kar"amsar olmadan!
Önceki gün bu köşede okuduğunuz satırlar, karın insana huzur veren dinginliğiyle uyuşmuyordu belki. Lakin, çok da olumlu tepki aldı. Olumlu ya da olumsuz olması çok da önemli değil.
Önemli olan düşünmeye zorlamaktı dondurucu soğuğun uyuşturduğu beyin hücrelerini.
Hani sormuştuk ya: "Sizin en şiddetli kışınız hangisiydi?" diye.
En şiddetli kış, en derine işleyen ayaz; kendi hissettiğiniz soğuk değildi aslında.
Başkalarının kışı üşütürdü asıl. Kendi kışınıza çareler vardı... Lakin etrafınızı çepeçevre kuşatan dondurucu bir iklimden nasıl korunacaktınız ki?
Ve bu ülke en şiddetli kışların eşiğinde duruyor.
Haziran bile soğuk geçebilir bu "bap"ta...
Enflasyon düşüyor, dolar yükselmiyor, borsa çıkıyor, ne güzel...
Ekonomik göstergeler olumlu gidiyor... Ne iyi.
Rengarenk alışveriş merkezleri, şen-şakrak sinemalar dolup taşıyor... Süper!...
"Hepsi sanal!" diyor memleketi şehir şehir dolaşan bir şarkı ustası:
"Millet çok çaresiz... En kötüsü çaresiz insanlar hızla suç ve şiddet ortamına itiliyor!"
Önceki akşam Mahsun Kırmızıgül'ün bizimle paylaştıklarını, dünkü Sabah'ın manşeti pekiştiriyor:
18 yaşından küçük çocuklardaki suç oranı geçen yıl yüzde 31 oranında artmış.
Her geçen gün artmaya da devam ediyor. Yalnız çocuklar mı? Herkesin ama herkesin, ev ve sokaktaki güvenliği yüzde 10.6 oranında azalmış son bir yılda.
Ve... Daha da vahimi... Düz bir eğriyle değil, aritmetik diziyle artıyor güvensizlik ortamı.
Yaklaşık bir yıldır, bu köşede; varoşlardan ve göç sorunundan başlayarak, yaklaşan tehlikeye değinen satırlar okudunuz.
Hep; "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın!" havasındaydı herkes.
Ama sadece son birkaç haftada, eski başbakanların, bakanların, bugünkü iktidarın beyin takımından siyasetçilerin, ünlü televizyoncuların, şanlı türkücülerin "yatak odaları"na kadar ulaştı sinsi tehlike.
Elinde bıçağıyla yatak odalarında dolaştı. Allah'tan hepsi uyuyordu.
Ne yazık ki hepimiz uyuyoruz. Şuraya yazıyoruz: Gelecek yıl bu zamanlarda, benzer olaylarla, daha da kötüsüyle karşılaşanların sayısı hızla artacak.
Bir sonraki yıl, evlerinizde uyuyamayacak, sokaklarda dolaşamayacaksınız.
Bu işin güvenlik önlemlerinin yetersizliğiyle filan ilgisi yok.
Bu işin bugünkü iktidarın ekonomik politikalarıyla filan ilgisi yok.
Tamam, ekonomi büyürken, gelir hâlâ adilâne bölüşülmüyor belki.
Ama sorun o değil yalnızca... Kökleri daha eski, daha derinde. Kökleri yıllar önceki zorunlu göçte... Her yıl "500 bin"lik nehirlerle büyük şehirlere akan çaresizlerin "istilâ"sında.
Bir daha tekrarlayalım mı? Sokakta gördüğünüz her dört-beş kişiden biri işsiz.
Her dört-beş kişiden biri ruhsal bunalım
da.
"Lay-lay-lom" konuşup "Lay-lay-lom"
yazmanın kimseye faydası olur mu?
Bu şiddet sizi de savurur kasırgasında. Sizi de kavurur.
Yıllardır söylenip duruyordu; "Bu ülkede sosyal patlama olmaz!" diye.. Doğru.. Olmadı, olmayacak.
Ama, barajların ardında biriken "o" potansiyel, bireysel şiddette yolunu buluyor işte, bulacak.
Kar yağarken, karamsar olunmaz mı? İyi o zaman...
"Kar"amsar olmadan sorunun adını koymanın vaktidir şimdi:
İşler tersine döndü... AB'nin de zorlamasıyla "Kürt sorunu" çözülür gibi oldu.
Ama... Galiba... Sorunun asıl temeli olan "Güneydoğu sorunu" asıl şimdi çözümünü bekliyor.
Ya da... Artık... Beklemiyor!...
|
