|
 |
|
ALİ KIRCA
Cumhuriyetçilerin bayramı..
Artık herkes kabul etmelidir ki, her yılın 29 Ekim'inde kutlanan bayram, cumhuriyetçilerin bayramıdır..
Ve daha önemli bir şey daha vardır ortaya çıkan
Cumhuriyetçiler bu ülkenin gerçek çoğunluğudur.. Kimi zaman "sessiz çoğunluk" olarak da bilinen bir "toplumsal" katmanı ifade eder..
Ekonomik ve sosyal açıdan kategorize edildiğinde bir zamanların "orta direk" tarifinin içine sokmak da yanlış olmaz..
Bir başka deyimle "cumhuriyetçi çoğunluk" ülkenin bel kemiğini oluşturur..
Son yıllarda her 29 Ekim'de yaşanan "sivil kutlamaları" iyi analiz etmek gerekir.. Bu analizi doğru biçimde yapmadan; ülkenin bugünkü ve gelecekteki siyasal oluşumuna ilişkin tesbit ve öngörülerde bulunmak da mümkün değildir..
Cumhuriyet değerlerine olan "samimi" bağlılık gösterisinin motivasyonu olmadan, o kalabalıkları belki toplayabilir ancak o coşkuları yaşayamaz ve yaşatamazsınız..
Cumhuriyetçi gösterilerin analizine geçmeden; son bayram sırasında yapılan ve aslında çok "iğreti" duran bir tesbite de değinmeden geçmeyelim
"Bayram, Köşk'te gönül rahatlığıyla kutlanamadı ama Köşk'e inat, sokakta ve meydanlarda coşkuyla kutlandı!.."
Meydanlardaki sivil kutlamalara katılanların "Köşk"te yaşanan gelişmelere tümüyle onay verdiği söylenemez elbette.. Ancak Köşk'e "inat" bir "duruş"un içinde oldukları da iddia edilemez.. Dahası "Köşk"te olup bitenlere belli bir "zaviye"den ve "radikal" biçimde tavır alanların "sivil kutlamalar"ın içinde "görülmediği" rahatlıkla söylenebilir..
O "zaviye"nin, yani o bakış açısının ve o "radikal" duruşun "cumhuriyetçi çoğunluk" içinde yer almadığını herkes kabul etmelidir..
Olaylara bir başka "uç"tan bakan ve bazı konularda "radikal" duruşlar sergileyen bir "azınlık" görüşünün de, cumhuriyetçilerle "yan yana" duruyor görünmesine rağmen, aslında cumhuriyetçileri temsil etmediği gibi..
Öyleyse nedir bu cumhuriyetçi çoğunluğun kimlik tanımı?
Oy tabanı farklı partilere dağıldığı için hiçbir seçim sandığından "iktidar" olarak çıkamayan, ancak Türkiye'nin "asıl ve asal" çoğunluğunu içinde barındıran bir kimlik..
En kötümser tahminler, Türkiye'nin yüzde 70'i, hiç değilse yüzde 60'ı bu görünmez kimlik kartını taşıyor..
O açıdan bakıldığında, örneğin bugünkü iktidar partisinin karşısında böyle bir çoğunluk vardır.. Dahası, kendi oylarından bir bölümü dahi o kimlik kartını taşıyanlardan gelmiştir..
Ve gerçekte bugünkü iktidar partisinin yaşadığını söylediği "değişim"i zorlayan da -iddia edildiği gibi takiye ya da değil-, karşısındaki o büyük çoğunluk ve güçtür aslında..
Bu "güç"ün en ayırıcı özelliği "çağdaş" değerlere bağlılığı..
Ramazan'da oruç tutmaya çalışıyor; kandillerde cep telefonuyla mesajlar atıyor yakınlarına.. Ulusal bayramları olduğu kadar dini bayramların geleneklerini de yaşatıyor.. Ancak, hayat tarzını "doğu"sunda yer alan toplumların "dogma"larıyla dizayn etmek de istemiyor.. Bu bağlamda "dogma"cılardan ayrılıyor..
Öte yandan o kimlik kartını takmış gibi görünen, ama örneğin modası geçmiş bir "milliyetçilik" tarifiyle Avrupa Birliği'ne karşı duruş sergileyenlerden de kesin çizgilerle ayrılıyor..
Irak'a filan da gitmek istemiyor..
Çağdaş olmak, mutlu olmak, barış içinde olmak, Avrupalı olmak istiyor.. Yalın iki göstergeyle; çocuklarına iyi okullar talep ediyor; ekranlarında, kimi zaman şiddetle eleştirse de "modern" kanalları tercih ediyor..
Ve.. İşi kolaylaştırıyor.. Geçmişle geleceği; vefa duygusuyla birleşen bir "bayrak"ta simgeleştiriyor Atatürk'e sahip çıkıyor, onu yirminci yüzyılın liderler mezarlığına terk etmiyor.. El üstünde yirmi birinci asra taşıyor..
Ve duymak istemeyenlere kötü bir haber 'O'nu tabulaştırarak ve hatta partileştirerek cansız bir organizmaya dönüştürmek isteyenlere ve "o"nu hep cansız görmeyi dileyenlere inat; "o" epey bir zaman daha yaşayacak Türkiye çınarının gölgesinde..
Çünkü.. Cumhuriyetçiler "o"nu seviyor.. Ve cumhuriyetçiler, -kabul etseniz de etmeseniz de- bu ülkenin gerçek çoğunluğu..
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
