|
 |
|
HINCAL ULUÇ
Telefon.. Saygı.. Görgü.. Özgürlük..
Bir de sitem ediyor, utanmadan, sıkılmadan.. Kaçtır arıyormuş da, dönmüyormuşum..
Aradığı yer ev telefonum.. Ona evimin telefonumu verdiğimi hatırlamıyorum. Kendisi ile en küçük samimiyetimiz yok.. Geçin.. Tanışmıyoruz bile.. Ama ısrarla evimi arıyor, tele sekreterime not bırakıyor ve dönmemi istiyor.
O dediğime bakmayın. Onlarca kişi böyle yapıyor.
Kaçtır yazdım..
Evim benim özel yaşamımdır.. Evime nasıl hiç kimse selamsız sabahsız girme hakkına sahip değilse, ev telefonumu çevirme hakkına da sahip değildir.
Ben evi işe, işi eve taşımama kuralını şaşmaz şekilde uygulayan biriyim. Ev benim kafamı keyfimce kullandığım, dinlendirdiğim yerdir.. Keyfimce.. Ona kimse karışamaz. Karışma hakkı vermem.. Bunu defalarca yazdım da..
Gazetenin üzerinde telefonum var.. E-mail adresim var, faks numaram var. Hepsinden önemlisi, aramaları düzenleyen bir sekreterim var.
Hayır.. Bunları atlayacak. Uyanık ya.. Evimi arayıp doğrudan beni karşısında bulacak..
Bulamaz.. Çünkü onun önlemini de aldım.
Numaramı, saygısızca, küstahça, görgüsüzce çeviren, karşısında bir mesaj buluyor..
"Adını söylemezsen bu telefon açılmaz.."
Evde olsam bile, bu saygısız, bu görgüsüz bu uyanıklara yanıt vermiyorum. Dahası bıraktıkları mesajı da anında siliyor, yok farz ediyorum..
Benim evim benim mabedimdir. Benim kalemdir.. Sadece benim izin verdiklerim girebilir..
Telefonum da evimin parçasıdır.. Bunu kullanma hakkına sahip olanlar da sadece benim izin verdiklerimdir.
Bir kez daha yazıyorum ki, evime ısrarla not bırakıp bana ulaştıklarını sananlar hiçbir yere ulaşmadıklarını bilsinler. Bir daha da boşuna teşebbüs etmesinler.
****
Hayatımda hiç kimseden telefon istemedim.. Bana kendiliğinden verilmeyen hiçbir numarayı, şu veya bu şekilde elime geçse de kullanmadım. Ben herkese saygılıyım. Herkes de beni saymalı.
****
İş yaşamım bittiği an özel yaşamım başlar. O yaşama izin verdiklerim dışında kimse giremez. Ben bu yüzden cep telefonu da taşımıyorum. Cep telefonu özgürlük düşmanı bir alet. Resmen mahkûmsunuz. İsteyen size istediği anda ulaşır. Nerede olduğunuz, ne yaptığınız önemli değil.
Kimin böyle bir hakkı olabilir..
Ama biz kulağımıza neredeyse küpe yaptığımız bu aletle, kendi kendimizi "İzlemeli" yaşama mahkum ediyoruz. Bu öylesine alışkanlık haline geliyor ki, mum ışığında şarap kadehleri önlerinde dururken, ikisi de cep telefonu ile başkası ile konuşan sevgililer görüyorum.
Dünyanın kalite restoranlarında cep telefonu resmen yasak.. Sesi duyulduğu, ya da görüldüğü anda garson başınızda bitiyor..
Bizde herkes telefonla doğmuş gibi..
Arkadaşlar arasında sohbet diye bir şey kalmadı. Tatlı tatlı bir şey anlatıyorsunuz.. Telefonu çalıyor. Sizi bırakıp, telefona dalıyor. Soğuk bir duş. Sohbetin içine ediliyor.. On dakika sonra size dönüyor alay eder gibi.. "Ne diyordun.."
Sanıyor ki, siz bir plaksınız.. "Pause" düğmesine basmış, orada kalmışsınız. Gene düğmeye basınca, ayni keyif, ayni heyecanla devam edeceksiniz..
Hadi canım sen de..
****
Cep telefonlarının kölesi olduğumuzu, cep telefonları yüzünden insanlığı unuttuğumuzu bir gün anlayacağız anlamasına ama, çok geç olacak..
Bir Tavsiye
Soytarı yorumu ile III. Richard..
Bu ülkede ödenekli tiyatrolardan vazgeçilmesi zaman zaman ortaya atılır.. Parasını kamu bütçelerinden alan, devlet ve belediye tiyatrolarının gereksizliği iddia edilir..
Sormak isterim..
Ödenekli tiyatrolar olmasaydı, bu ülkede hangi özel tiyatro, büyük kadrolar, büyük bütçeler gerektiren klasik oyunları sahnelemeye teşebbüs ederdi?.
Bir Shakespeare, bir III. Richard izleme şansımız olabilir miydi?.
Sezonu, tam beş Shakespeare ile açan İstanbul Şehir Tiyatroları'na teşekkür etmem de ne yaparım?..
Ben tiyatroyu Devlet Tiyatrosu'nda sevdim.. Benim gibi binlerce insan da öyle..
III. Richard izlenimlerimi yazmadan önce bunları söylemek görevim gibi geldi bana..
III. Richard sadece İngiltere değil, dünya tarihinin en ilginç kişiliklerinden..
Kambur, çirkin bir tip.. Lombrozo'yu izleyenlerin "İçinin çirkinliği dışına vurmuş" dediklerinden..
İhtirasları uğruna yapmadık kötülük bırakmamış. En yakınlarına, kendisine en çok hizmet edenlere ihanet etmiş.. Yoluna çıkan, amacı ile arasına giren herkesi yok ediyor..
Bütün bu iç ve dış çirkinliklerine rağmen, müthiş bir ikna gücü var. Örneğin kocasını ve babasını öldürttüğü genç kadını yatağına sokmayı başarabiliyor.
Bir tiyatro yazarı için bundan daha cazip bir tip olabilir mi?..
İngiliz saraylarındaki entrikalar üzerine birbirinden güzel oyunlar yazmış Shakespeare için hele..
Kralın kardeşi ve Gloucester dükü Richard'ın tek emeli var. Tahta çıkmak.. Kardeşinden başlayarak taht ile arasında duran herkesi yok ediyor ve sonunda İngiltere Kralı olmayı başarıyor..
Ve uğruna her şeyi yaptığı İngiltere Krallığı'nı, bir ata değişmeye razı oluyor.
Kaybetmekte olduğu savaşta hayatını kurtarabilmek, kaçabilmek için bir ata ihtiyacı var..
"Bir at.. Bir at.. Bir ata bütün krallığım" çığlıkları onun ve oyunun son sözleri..
III. Richard'ı çocukken okumuş ve hep sahnede izlemeyi istemiştim. Sonunda İstanbul Şehir Tiyatroları'nda fırsatı buldum..
Ben, bu klasik Shakespeare oyununu tam klasik yorumla izlemeyi tercih ederdim. Yücel Erten, dekor ve kostümlerden başlayarak stilize etmiş.. Bu arada III. Richard'ı da bir "Soytarı" olarak yorumlamış..
"Seyircinin psikolojiye kurulu bir kötülükler kumkumasını edilgen biçimde izlemesi yerine; Richard'ın Elizabeth çağı tiyatrosunun soytarıları gibi seyirci ile ilişki içinde olmasını, paylaşmasını, olayları alaya almasını, hatta biraz meydan okumasını istedim" diyor.
Saygı duyuyorum, ama benim beklediğim III. Richard bu değil.. III. Richard'ın o dedim ya, tiyatro yazarlarının fena halde iştahını açan kişiliği yok olmuş. Erten'in Richard'ı sanki oyunu seyirciye anlatan soytarı...
Kıyafetine kadar iskambil kağıtlarındaki Jolly the Joker..
Erten tiyatronun ve tarihin en nefret edilen tipini nerdeyse sevimli yapmış, sevdirmiş. Oyun da müthiş bir trajedi olmaktan çıkmış, hatta komediye dönüşmüş.
Yoo.. Sıkılmadım. III. Richard öyle sağlam bir oyun ki.. Oyunu başından sonuna ilgi ile izledim. Özellikle III. Richard'da Kemal Kocatürk'ü, Erten'in yorumu içinde alkışladım..
Benim gibi buram buram bir klasik Shakespeare beklentisi içinde değilseniz, siz daha da seveceksiniz..
Enka salıları..
Enka Vakfı, salı gecelerini renklendirmeye devam ediyor. Sadi Gülçelik Spor Sitesi içindeki salonda kasım ve aralık hoş programlarla dolu.
Bu salı Nedim Saban'ın yönettiği Salı Ziyaretleri adlı oyun var. Dindar bir Yahudi ile eşcinsel bir Amerikalı gencin ilişkilerini anlatıyor. Büyük Usta Erol Keskin'i izlemek için bir fırsat.
11 Kasım Salı, Gönül Ülkü&Gazanfer Özcan Tiyatrosu.. Yürü Ya Kulum.. Ya da Gönül'ün dönüş oyunu.. Gülme tufanı..
18 Kasım'da Janet-Jack Esim Ensemble'ın konseri Sefarad müziğini tanıtma üzerine.. Ensemble'da Erkan Oğur ve Bülent Ortaçgil'in gitar çaldıklarını söylersem..
2 Aralık'ta müthiş bir caz şov var.. İmer Demirer, Tuna Ötenel, Neşet Ruacan, Mahmut Yalay, Cengiz Baysal ve Sibel Köse cazın klasiklerini seslendirecekler.
9 Aralık, büyük bir hızla adını duyuran Semaver Kumpanya'nın gecesi.. Orhan Kemal'in Bekçi Murtaza'sını Işıl Kasapoğlu ve Bülent Emin Yarar sahneye koyuyor.
16 Aralık Kent Oyuncuları'nın Aşk Çemberi.. Gencay Gürün çevirmiş David Hare'in oyununu.. Müşfik Kenter sahneye koyuyor ve oynuyor. Kaçırılmamalı.
23 Aralık'ta İzmit Şehir Tiyatrosu konuk. Aziz Nesin'in Azizname'sini Yücel Erten sahneliyor.
Salıları Enka'ya göre ayarlamanızda yarar var.
Tel 0 212 276 22 14- 15/209
enkakultur@enka.com
SEVDİĞİM LAFLAR
Acı veren şeyler öğreticidir.
Benjamin Franklin
BİZİM DUVAR
İnternette Mars'tan, Venüs'ten arazi satışı yapanlar, çoktan arazi olmuşlardır herhalde
Ünal Turgut
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
