|
 |
|
ÖMER LÜTFİ METE
Süleymaniye'de cenaze namazı
Yahya Kemal'in kendi kendine sipariş verdiği "Süleymaniye'de Bayram Sabahı" beni çok heyecanlandırmaz. Yine de eseri, böyle bir vesileyle anmak istemezdim. Fakat ne yazık ki, durumu başka bir şey böyle ifade edemez.
Kuzey Irak'taki Süleymaniye'de, İnönü'den beri "ulus devlet müsveddesi" haline getirdiğimiz yapı "Buffalo tekmesi" ile öldürüldü. Cenaze hükümetin ve askerin omuzlarında
"Başımız sağ olsun" demiyorum. Bir şeyin müsveddesini kaybetmek, hakikisini buldurabilir. Atatürk'ün oluşturmaya çalıştığı "ulus devlet"i yeniden kuracağız. Dıştaki aç gözlülerin ve içteki işbirlikçi ağının gücüne rağmen!
İşaretler o kadar kötü ki, iyiliğin şafağındayız. Türklerden nefret edenlerin ellerindeki -bizi zorlayıcı görünen- kartlar dahi işimize yarayacak.
İlk büyük iyilik Verheugen'den
"Türkiye'nin AB'ye tam üyeliğine inanmıyorum. Gelin, sizin de razı olacağınız başka bir çözüm geliştirelim."
Buna "büyük iyilik" dememin baş sebebi, açıklığıdır.
Üstelik ne zaman söylüyor?
Uyumak imkansızlaşıyor
Türkiye peş peşe paketler çıkarıp tam üyelik için pembe aynalarda kelini tararkenBenim gibi, en erken on yıldan önce tam üyeliğin hayal olduğuna hükmedenler bile ABD'nin Irak üzerinde hem bizi, hem AB'yi çiğneyip geçmesiyle gelişen yeni şartların Brüksel'i Ankara'ya yaklaştırabileceğini düşünürken
Şimdi, "bunca değişikliği boşuna yaptık" diyeceklerin önemi yok. Bunları AB söz konusu olmadan da yapabilmeliydik.
Verheugen'in açıklamasına "büyük iyilik" dememin ikinci büyük sebebi de, tahtırevalli diplomasisinin bittiğini hariciyemizin suratına çarpmasıdır. Bu çarpışın, ABD ile selamın-sabahın kesile-yazdığı bir deme denk gelmesi de çok iyi!. Ancak bu çıplak yalnızlık sayesinde Türkiye, kendi gücünden başka hiçbir şeye dayanamayacağını saçından topuğuna kadar hissetmeye başlayabilecektir.
"Ulus devlet müsveddesi"nin tükendiğini anlamak hayırdır.
Artık eminim; Türkiye'de "derin devlet" yok, sadece "derin resmi çete"ler vardır. "Derin devlet" en basitinden, gizli de olsa, bir "piramit" ifade eder, bir hiyerarşi gerektirir. Türkiye'de sorumlulukların süzüle süzüle çıktığı nihai karar makamı olan bir doruk fiilen yoktur. Bu yüzden de belki bin yıllık geleceği etkileyecek temel stratejik meseleler sahipsizdir.
Karneleri görelim
Her biri kendini "en hakiki derin devlet" zanneden "derin çete"ler arası rekabet ve "mikrobik ırkçılık", "müsvedde"yi büsbütün parçalamıştır.
Derin çatlakları sıva da örtmüyor artık.
Genelkurmay Başkanlığı, ordunun ve milletin onurunu dengeleyecek adımlar atılmadığı sürece Gül'ün ABD'ye gitmemesini isterken, hükümet güya soğukkanlı davranarak ziyarette ısrar ediyor. Askerle hükümetin bu ters düşmüşlüğü, aslında Süleymaniye'deki ters düşmenin uzantısıdır.
Süleymaniye'de olan nedir?
Bazı askerler Kerkük ve Musul'un Kürtleştirilmesine karşı "bir şeyler" yapmak istiyor. Hükümetinse Türkmen diye bir derdi yok. (Gül'ün, "Canım Kerkük eskiden Türk şehriydi ama şimdi çok şey değişti" sözleriyle ABD ve Peşmerge'yi mest edişini unutmadık.) İktidarın tek tasası, oralar yüzünden ABD ile ters düşmek.
Öte yandan, milletin çok güvendiği kurum, Kuzey Irak'taki gizli çalışmalarını "üniformalı personel" ile yapmaya kalkışmış ise, durum "cenaze namazı"ından bile ağırdır.
Lâkin karamsarlık yok; müsveddenin yerine hakikisini koyacağız.
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
