Sağlığı hakkında sürekli kötü haberler üretilen Başbakan'da son günlerin olumlu değişimi gözle görünür hale geldi.

Ecevit son grup konuşmasında bu konuya değinen bir açıklama yaptı:

"Bazı kişiler son zamanlarda daha iyi göründüğümü söylüyor ve bunun nedenini soruyor. Sırrını söyleyeceğim:

Memlekette işler iyi gidiyor. İşler iyi gittikçe ben de iyi oluyorum.."

Bu iyi haber. Ama Türkiye'deki partiler demokrasisinin zayıflığını itiraf eden yanı bizce daha önemli.

Ecevit'e sağlıklı bir görüntü ve yaşama mutluluğu yansıtan bir gülemseme kazandıran yeni şartlar memnuniyet vericidir.

Ama işler uzun bir süre bıçak sırtında gidecektir ve Türkiye'nin, işlerin iyi gitmediği zamanlarda da dik duracak liderlere, yöneticilere ihtiyacı vardır. Ne var ki siyaset kurumumuz, yetenekli, birikimli, genç yeni lider adaylarına geçit vermiyor.

İşadamı Sakıp Sabancı dün, yerini bırakacağı kişiyi kafasında "nişanladığını" belirterek bu anlayışın siyasi liderlerce de benimsenmesi gerektiğini söyledi.

Dilekle, öğütle olmaz bu..

Böyle bir kültür liderlerin insafını bekleyemez. Değişimi tesadüflerin kumarına bırakmak yerine sistemin garantisi altına almakla mümkün olabilir.

Bunun tek yolu var:

Partiler ve Seçim yasalarını değiştirmek..

Ama dikkat!

Ülkede zorluklar artınca akla gelen bu mecburiyet, işler biraz düzelmeye yüz tutunca toplumun gündeminden düşüyor.

İşler karışıp da yürüme zorluğu çeken bir başbakan görünce yeniden depreşiyor.

Sağlıklı bir başbakan asıl zor günlerde lâzım. Onu "memlekette işlerin iyiye gitmesi" şartında değil, "her halükâr"da sistemde bulmamız ve yaratmamız gerekiyor.

Partiler ve Seçim yasaları değişikliklerini işte bu nedenle hiç unutmayalım ve asla unutturmayalım!

"Yuh" sesleri..
İndirimli (!) tarifeden doğalgaz faturaları gelmeye başladı.

Bir okurumuzun (Medet Bayar) imdat çağrısını andıran bir mektuba iliştirdiği fatura, sorunun önemini hiç kaybetmemiş olduğunu gösteriyor.

Aylık geliri 500 milyon lira olan Bayar ailesi 150 milyon lira kira ödüyor ve İGDAŞ da onlardan bir aylık doğalgaz tüketimi karşılığı 210 milyon lira istiyor.

Devletimiz bir "sosyal devlet"tir. Belediyelerin de sosyal yükümlülükleri vardır. Ama belli ki bu kurumlar insaflı birer tüccar gibi bile davranmıyorlar.

Tekelci zorbalığa karşı korumasız bırakılan halka kim sahip çıkacak?

Halkı soyan belediyelerin feda edemedikleri yüksek kârlarla partili yandaşları besleyen, siyasete fon aktaran, israfa para saçan sorumsuzluklarına kim dur diyecek?

Yüzde 18 KDV insafsızlığından vazgeçmek için sosyal deprem mi beklenecek?

İndirim, halkın acısını azaltma amaçlı bir "uyuşturma operasyonu" oldu.

Ama Ankara'dakiler bilsin ki "doz" yetersiz kaldı. Faturayı her gören aynı tepkiyi veriyor:

"Yuh olsun!"