 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Magazin |
|
Kampüs
|
|
Astroloji |
|
|
|
Para Durumu |
|
Hava Durumu |
|
|
|
Bizim
City |
|
Sizinkiler
|
|
|
|
Sarı Sayfalar |
|
İstanbul |
|
|
| Cumartesi Eki |
|
Pazar Eki |
|
|
|
Künye
|
|
E-Posta |
|
Reklam |
|
Arşiv |
 |
  
Yapay zeka; gerçek sevgi!
Neden?
Çünkü bol keseden hakkında parlak laflar döktürdüğümüz, allayıp pullayıp "vitrin"lerde sergilediğimiz SEVGİ adındaki duygunun arka planında nasıl "karanlık" bir dünya bulunduğunu açıkça ortaya koyuyor bu film.
Sevgi üzerine ucuz yavelikler yapmıyor; tersine sevmenin nasıl engebeli, belalı, eşitsiz bir yol izlediğini görmesini bilen gözlere gösteriyor.
En temel çağrının ve en keskin haykırışın "Sev beni! Sev beni!" çığlıklarımız olduğunu hiç kuşkuya yer bırakmadan anlatıyor.
Sırf senaryosu bu gerçeği açıkça seyircinin gözüne sokmaktan kaçınmadığı için bile üzerinde uzun uzun düşünmeye değer bir film "Yapay Zeka/Artificial Intelligence".
Üstelik sevmenin basit bir alışveriş olmadığını da çok derinden dile getiriyor Spielberg'in yeni filmi: Korkularımız kaygılarımız var; önyargılarımız var sevmenin önünü tıkayan ve daha önemlisi sevenin "şiddeti" var! (Yaa öyle işte! "Sev beni!" demek, biraz da "onu sevme, beni sev!" demektir. Kim demiş "sevgi dikensiz gül bahçesidir" diye? Herhalde hiç sevmeyen ya da fazla saf biri!.. Palavra bu! Küçük bir çocuğun sevgisi bile öyle değildir! Teşekkürler "Yapay Zeka!")
Konusu çok kısaca şöyle: Dünyanın kıyıları global ısınma nedeniyle sular altında kalmış,yeryüzündeki nüfusun üçte biri yok olmuştur... Ama ABD ekonomisi süper robotlar sayesinde hâlâ ayaktadır. David, robot-çocuktur. 11 yaşlarında gerçek bir oğlan çocuğundan ayırt edilemeyecek niteliktedir. Ama daha önemli ve eşsiz bir özelliği söz konusudur: David sevmeye ayarlanmış bir robot-çocuktur. Bir kez sevdi mi, sevgisi sınırsız olacaktır. Çocukları komada iyileşmeyi bekleyen bir çifte David'i yanlarına almaları teklif edilir. Koca "Bak bir, için ısınmazsa geri götürürüz" der karısına. Ama David bir kez severse, sonra ne olacaktır?.. (Merak etmeyin filmin öyküsünü tümüyle buraya dökmüyorum, o kadar çok ayrıntı, o kadar farklı boyutlar var ki!..) Anne sever David'i, David de "anne"sini! Ama "gerçek oğulları" iyileşip eve dönünce, herşey karışır. Çocukların kendi aralarındaki vahşilikler, David'in robot olmasının yarattığı sorunlar ("O gerçek değilse, sevgisi neden gerçek olsun!") ve David'in "anne"nin sevgisini her şeyi yıkma, bozma pahasına istemesi karanlık bir serüvenin yolunu açar... Filmi seyrederken sorduğumuz soruların hemen hepsi iç acıtıcı... Filmden kalan sadece şu soru bile insanı sarsıyor: Bizi seviyor olması kimseyi gerçekten "yakınımız" kılmaya yetmiyorsa, hayatımızda sevginin yeri neresi?.. (Film üzerine yazmaya yarın devam edeceğim.) | ||
