Bir başka deyişle, Türkiye'nin model olabilmesi için, Batı'nın bizi beğenmesi yetmez. Asıl olan, model alacak olanların, yani bir Malezyalı Müslüman'ın, bir Nijeryalı'nın, bir Afgan'ın beğenmesidir.

Bunun için de o ülkenin kendi iç barışını kurmuş, kendi meselesini halletmiş olması, o laik rejimin dinle barışmış olması beklenir.

Oysa bugün dünya Müslümanları Türkiye'ye baktıklarında, halkın diniyle sürekli kavga eden bir devlet görüyorlar.

Örnek almaları beklenen o ülkede, dindar kesimin bazı taleplerinin temsil edilmesine izin verilmiyor. İslami duyarlılıkları siyasi alana yansıtmaya çalışan partiler birbiri peşi sıra kapatılıyor. İslam dininin vazgeçilmez öğelerinden olan tarikatlar suç sayılıyor. Dini eğitim yapan eğitim kurumlarında bile baş örtüsü yasaklanıyor. Ailelerin çocuklarını Kur'an kursuna yollamalarının önüne olmadık engeller çıkarılıyor. Dindar insanların kurdukları şirketler, "yeşil sermaye" diye damgalanıp zora sokuluyor.

Sizin Müslümanlar'a "örnek alın" dediğiniz ülkede, dindar insanlar bir sabah yataklarından kalktıklarında, bir "düşman değişikliği" ile şoke oluyorlar. Ülkenin tehdit sıralamasında dış düşmanın yerini "iç düşmanın" aldığını, bu iç düşmanın da irtica olduğunu öğreniyorlar. Zaten yıllardır "mürteci" diye aşağılandıkları yetmiyormuş gibi, bir de öz yurtlarında "baş düşman" ilan ediliyorlar.

Şimdi siz, mesela Nijeryalı Müslümanlar'a "bizi model alın" derken "siz de kendi ülkenizde düşman sayılmanın acısını yaşayın" demiş oluyorsunuz...

Siz, Taliban rejiminden bunalmış bir Afgan kadına "Türkiye modelini örnek al" derken, başındaki örtüyü çıkarmadan üniversiteye gitmeyi, memurluk yapmayı, öğretmen olmayı, oğlunu subay yapmayı, milletvekili olmayı aklından çıkar, demiş oluyorsunuz.

O böyle bir modeli kabul edebilir mi?

Filipinli Müslüman, böyle bir rejimi ithal etmek ister mi?

Ama ancak liberal bir laiklik yorumuyla...

İnanç ve ibadet özgürlüğüne saygı duyarsa... Dindar yurttaşlarının kamusal alana dinsel kimliklerinden tamamen soyunup çırılçıplak girmesini istemekten vazgeçerse... Kamusal alanda o kimliği taşımanın, o kimliği başkalarına dayatmak anlamına gelmeyeceğini kavrarsa...

Eğer ABD'nin de aklı varsa, "yeşil kuşak" projesinde yaşadığı fiyaskoyu bir kez daha yaşamak istemiyorsa, "Türkiye Modeli" diye 28 Şubat Modeli'ni ihraca kalkmaz.

Türkiye'de liberal bir laiklik anlayışının hakim olmasının dinsel fanatizmin panzehiri olduğunu bir an önce kavrar ve eğer bir ağırlığı varsa bu ağırlığını inanç ve ibadet özgürlüğünden yana koyar.