G.Saray şahane bir ilk yarı ve yorgunluğunu idare ettiği bir ikinci yarı ile maçı bitirdi. Her iki devrede de inanılmaz birer gol fırsatı kaçırdı ama genelde iki takım da az fırsat buldu. İlk yarı birer şut attılar, 2. yarı Nantes biraz daha fazla fırsat yakaladı. Ama onlar da liglerinde gol atamıyorlar. Yani Fransızların gol kaçırmaları lig alışkanlıkları.
G.Saray alışmadığı bir temponun futboluna uyum sağladı. Türkiye'de hiç karşılaşmadığı bir prese karşı ilk yarı kalesinde tek tehlike görmedi. Nantes, "İlk maçtaki gibi G.Saray'ın kurnazlığına boyun eğmeyeceğim" demesine ve bu kez fizik güçle pozisyonlarda daha çok oynamalarına rağmen G.Saray'ın isabetli tek pas ve top bölgesinde çoğaldılar. Birbirleri ile dayanışma içinde, eksikliklerine rağmen akıl dolu bir kollektif yapıyla G.Saray'ı durdurdular.
Nantes sürate ve prese isabet ekleyemedi ve kendi futbolunun dengesiz gerçeğine mağlup oldu. Oyun o kadar ihtisas maçı oldu ki, Vedat'ın iki yanlış pası hemen kontratak pozisyon yarattı, bir geri pasına da Mondragon yanlış çıkıp sonradan düzeltti.
Hakan Ünsal ikinci yarıda o kadar yoruldu ki kademeye bile giremedi. Sadece ofansif hareketlere katıldı, rakibin kaçmasında ise hep seyirciydi. Sözde arada bir forvet oynayacaktı, ikinci yarı yerini boşaltmaktan başka birşey yapamadı. Sadece bir tek net gol pozisyonu yarattı, o da Ümit Karan ve Sergen'in arasından kaçtı.
G.Saray'ın bir şansı da, kalede Mondragon'un oluşuydu. Geçen yıl Fransa'nın en iyi kalecisi ilan edilen Mondragon'un sıradan şutlara boyun eğmeyeceğini bildikleri için uzaktan pek şut atmadılar. G.Saray kalecisinin bu caydırıcı özelliğini de kullandı.
Nantes, bu kez Ziani gibi bu sistemin emin adamına da forma giydirmişti. Bu nedenle, Fransa'daki ilk maçtan daha diri oynadılar. Nantes'ın dün en büyük silahı, beşi takımda, dördü yedek 9 kişinin oynadıkları bu futbolu kendi altyapılarından öğrenmiş olmalarıydı. Buna rağmen, alışılmış futbolları ilk yarı boyunca G.Saray karşısında yüzde 20 başarılı oldu. İkinci yarıda G.Saray yorulunca bu yüzde, 50'ye çıktı.
G.Saray'da Emre, Perez ve Hasan rakibin temposuna en çok uyum sağlayan isimlerdi. Sergen umulmadık bir oyun sergiledi. Lucescu, ikinci yarı Suat, Ümit ve Fleurquin'in oyuna alarak kan değiştirdi ama rakip taktik olarak daha üstün oynadı.
Hakem, rakibin sertliğine bizim alışmadığımız şekilde izin verdi. Yalnız, oyuncuların tepkisine ilk yarı Hasan'ın üstüne öyle bir hamle yaparak sert çıktı ki, bundan sonra kimse hakeme karşı çıkamadı.
Magazin
