Tevrat'ta "Bak" der "Kardeşinin kanının sesi topraktan sana bağırıyor!"

İnsanlar ne kadar gelişirse gelişsin, öldürme ve yoketme tutkusundan kurtulamıyor ne yazık ki.

İnsanların yeme içme biçimleri, davranışları, dilleri değiştirilerek girişilen bir savaş biçimi bu.

Eğer daha somutlaştırmak istersek, yumuşak savaşı anlatmak için Hollywood, Coca Cola ve McDonald's'ı örnek gösterebiliriz.

Dünyayı size benzetirseniz, egemenliğinizi daha çabuk kurarsınız.

Bu yüzden Hollywood, Amerika için ordudan daha güçlü bir savaş makinesiydi.

Dünyanın dört bir yanında aynı anda gösterime sürdükleri filmler yoluyla, milyarlarca Çinli'yi, Arap"ı, Rus'u, Türk'ü, Sudanlı'yı, Yemenli'yi, Japon'u vs. kendi yaşam biçimlerine özendiriyorlar ve kendi kültürlerine "aşina kılıyor"lardı.

Dünya insanları olarak sanki hepimizin ikili bir geçmişi vardı: Biri ait olduğumuz ülkenin gelenekleri, ikincisi ise çocukluğumuzdan beri edindiğimiz Amerikan gelenekleri.

İki kutup lideri arasındaki bu ilk görüşmede sinema konusu açılmış. Gorbaçov, Amerikan filmlerinin dünyayı kapladığından yakınarak, Sovyet filmlerinin de Amerika'da gösterilmesini istemiş. Reagan hemen reddetmiş bu isteği; tartışmamış bile.

Çünkü sinema Amerikan hayat tarzının yayılmasındaki en önemli yumuşak savaş biçimi.

Haklıydı. Çünkü son yıllarda Amerika; sarı taksileri, polisleri, lokantaları, mahkemeleri, okulları ve deyimleriyle beynimizin kıvrımlarına yerleşti.

Bu ülkedeki gençler "Seni geri ararım!", "Kendine çok iyi bak!" "Bye!" diye konuşur oldu.

Haklıdır! Amerikan hayat tarzı korunmalı, saygı görmeli ve müdaheleye uğramamalıdır.

Ama bunun yolu, dünyadaki diğer hayat tarzlarına saygı göstermekten geçiyor.

İnsanlık birikiminin zenginliğini, tek bir hayat tarzına indirgemek olanaksızı zorlamaktır.