Solow keynesyen okulun önde gelen isimlerinden biridir. Demokrat Parti sempatizanıdır. Devletin ekonomiye müdahalesinin bazen gerekli ve yararlı olabileceğini savunur. Yani solcudur. Amerika'da solculara "liberal" denir.
IMF'deki görevinden ayrılan Stanley Fischer ve eski Hazine Bakanı Larry Summers da "liberal" iktisatçılardır. Solow konuşmasında Fischer'in eski öğrencisi olduğunu özellikle vurguladı. Summers da öğrencisi olabilir.
Diğer kanattaki iktisatçılara monetarist diyebiliriz. Cumhuriyetçi Partiyi desteklerler. Devletin ekonomiye müdahalesine karşı çıkarlar. Siyasi yelpazenin sağında yer alırlar. Onlara da "muhafazakar" denir.
ABD Hazine Bakanı O'Neill'in uluslararası ilişkilerden sorumlu yardımcısı John Taylor monetaristtir. Stanford Üniversitesinde öğretim üyesi idi. Aynı okuldan Anne Krueger'i IMF'ye Fischer'in yerine getirdi.
Elimde 1998'de MIT Press tarafından yayınlanmış bir kitap var. "Enflasyon, İşsizlik ve Para Politikası". Yazarları Robert Solow ve John Taylor. Harvard Üniversitesinde yapılan bir sempozyumu kitap haline getirmişler.
Başkan seçiminden önce Solow'un New York Review of Books'ta bir yazısı çıkmıştı. Bush'un vergi indirimi önerilerini ağır şekilde eleştiriyordu. Bütçedeki fazlayı kamu borcunun sıfırlanması için kullanılmasını tercih ediyordu.
11 Eylül sonrasında fikir değiştirmiş. Terör saldırısını çok olumsuz bir dışsal şok olarak niteliyor. Bu durumda bütçenin hızla açık vermesini istiyor. O açıdan vergi indirimini şimdi yararlı görüyor. "İyi ki yapılmış" dedi.
Görüldüğü gibi Nobel ödülü alan iktisatçılar bile çabuk tavır değiştirebiliyor. Bundan dolayı diğer keynesyenler tarafından Solow'un döneklikle suçlanacağını sanmıyorum.