Bunlar ya dünyadan habersiz. Ya da Denizli nefret, öfke ve kinlerini bir türlü toparlayamadıkları için bile bile yalan yazıyorlar.

Mustafa Denizli, kafanızı kesseniz, "Bu kadro yetersiz" diye açıklama yapmaz.. Mustafa Denizli, kulübün maddi durumu uygun değilse, ortaya çıkıp "Ben transfer isterim" diye kendi paçasını kurtaranlardan değildir. Yönetime ve kadroda mevcutlara sahip çıkar.. "Yeter" der.. Bu onun moral, bu onun ahlak anlayışıdır. Hala öğrenememiş olan varsa şaşarım..

Fenerbahçe'nin oyun kurucu bir orta saha ve iyi bir golcü ihtiyacını ilkokul çocukları bile bilirken, Denizli'nin farketmemesi mümkün mü?.

Ama bunlar pahalı.. Ama Fener'de ucuzunu alacak para dahi yok.. Bunu bildiği için sorumluluğu üzerine alan ve "Gerek yok" diyen Teknik Adamı anlamayı başaramasanız bile, alkışlamayı öğrenin..

Tezahürat değil, gürültü yapıyoruz!..

Beşiktaş- İstanbulspor maçı başladı.. Beşiktaş seyircisi 15 dakika ayni şarkıyı söyledi, ısrarla.. Sonra beş dakika başka şarkı.. Bu arada tribün kenarına dizilmiş, davullar durmadan çalıyor.. Beş dakika daha başka şarkı.. 25 dakika böyle geçti..

Galatasaray, Fener maçlarında durum farklı değil. Çatladıkkapı maçında da ayni.. İşin garibi söylenen şarkılar yüzde 90 ayni.. Yani hangi takım için söylendiği bile belli değil.. Kendi kulübüne has şarkı yapamayacak kadar ahmak bir millet miyiz biz?. Kopya.. Kopya.. Hem de en kötü kopya..

Neden bunlar?..

Bizim seyirci, tezahürat yapmayı bilmiyor.. Bizim seyirci sadece gürültü yapıyor.. Bunun da takımına ve onun oyun düzeyine yararı yok. Hatta gürültü kirlenmesinin etkilerini düşünürseniz, kaliteyi düşürerek zararlı oluyor.. Diyeceksiniz ki, gürültü rakibi de etkiler.. Ama oyun kalitesi ve düzeyi, ev sahibi, yani kazanmak isteyen takımın işidir. Kaybetmemek için anti futbol oynamaya gelen rakip için maçı öldüren herşey yararlıdır.

Şimdi tribünler, toplum psikolojisi, takımın tribünden motivasyonu konusunda zerre bilgisi olmayan, eğitimsiz, hatta zeka düzeyleri tartışılır amigolara bırakırsanız ortaya çıkan tablo bu oluyor..

Yapılması gereken ne?..

Hep yazdık.. Yönetimlerde, seyirci ilişkilerinden sorumlu biri olmalı. Amigolar ona bağlanmalı ve bu yöneticiler, bireysel ve toplumsal motivasyon uzmanları ile işbirliği yaparak, takıma yararlı seyircinin oluşması için çaba harcamalı..

Şimdi Beşiktaş maçının 25 dakikasını yeniden ele alalım. Bu 25 dakika içinde, güzel akınlar, harika top sürüşler, çalımlar, paslar, şutlar, kurtarışlar var. Ama oyuna paralel tezahürat yok. Oyun oynanıyor, oynanmıyor kimsenin umurunda değil. Onlar beş dakika sonra tekrar edile edile monotonlaşan ve gürültü etkisinden başka işe yaramayan şarkılarını sürdürüyor.

Avrupa maçlarına bakın. Tezahürat oyuna paraleldir. Akınla tribünde uğultu başlar. Şut atılınca gök gürültüsü düzeyine ulaşır.

Bu, güzel hareket yapan futbolcuları coşturur. Bu rakibi korku ile sindirir. Oyuna paralel tezahürat etkilidir.

Güzel hareket yapan oyuncu, tribünlerden adını duyup coşmak ister.. Penaltı kaçıranın bozulan moralinin düzelmesi, tribünlerin desteği ile hızlanır.

Ama bakın, bizde akına paralel tezahürat olmadığı gibi, bireysel tezahürat da çok enderdir.

Haa.. Zaman zaman takıma da tezahürat gerekir. Oyunun durduğu, kitlenir gibi olduğu, gerileme başladığı anlarda.. Şarkı, marş, davul, gök gürültüsü gibi patlar.. İki dakika.. Üç dakika.. Hepsi o.. Uzatmadan, monotonlaştırmadan.. Etkisi sıfırlamadan..

"Bu taraftar için saldırın.."

Futbolcu kulübü için oynar. Ne demek o ahmakça "Bu taraftar için saldırın" çığlıkları.. Sen taraftar, bu kulüp olduğu için varsın ve asla onun önüne geçemezsin..

Futbolcu, forması, renkleri, kulübü için değil de taraftar için oynayacak öyle mi?..

Bu tezahürat, kulübe hakarettir.

Futbolcular, bu akılsız, bu çirkin taraftarı, bir de öven "Bu zaferi taraftara armağan ediyorum.. Bu taraftara layık olamadığımız için üzgünüm" sahtekarlık ve yalakalığından vazgeçsinler. Gerçek niyetlerini biliyorum. Korku onları böyle konuşturuyor. Onlar böyle konuştukça, takıma yarar değil, zarar veren bu zehir odakları kendilerini gerçekten bir marifet yapmış sanıyorlar, iki.

Kulüpler derhal "Taraftardan sorumlu yönetici"yi ayırıp işe başlatmalılar, bu da üç..

Hele bu hafta, Galatasaray'ın yüzünü kızartan, o çirkin, o rezil seyirciyi görünce..

Galip durumda oldukları halde, maçı yarıda bıraktırmak istercesine, korner atan Fenerlinin kafasına şişe yağdıran, evine konuk gelmiş bir kulüp başkanına ana avrat söven, Galatasaray'a tarihinin en büyük şanların, şereflerini yaratmış bir teknik adama, gözü dönmüşçesine saldıran, maça dandik sahte telefonlara, batarya diye demir parçaları bağlayıp, adam öldürmek istercesine, sahaya savuran bir rezil seyirci..

Sakın ola kimse bana "Onlar da geçen yıl bize.." diye başlayan yaveler dökmeye başlamasın.. Yeri gelince "Lise.. 500 yıllık tarih.. Gül Baba.. Batıya açılan pencere.. Asiller" diye hava atacaksın, sonra da bu rezilliği yaratacaksın..

Bu iğrenç adamlar Galatasaraylı ise, eğer, ben değilim!..

Ah Ziya Ah!..

Sevgili Ziya, Buradaki "Sevgili" sözcüğünün lafın gelişi olmadığını, seni, daha futbolunun Ankara PTT'deki ilk günlerinden bu yana nasıl sevdiğimi en iyi bilenlerdensin..

Bu yüzden, Salı Sabah'ı Star'daki, bana saldıran, söven, hakaret eden, fikirden yoksun, dedi kodu, yalan, dolan ve saptırmalarla dolu, öfke, nefret ve kin kusan yazını okurken, üzülmedim desem yalan olur.. Kendime değil, sana..

Sana acıdım Ziya.. Çok acıdım.. Koskoca Ziya'nın bu kadar acıklı hale gelmesi bana çok dokundu.

Hele akşam Lyon maçındaki yorumlarını dinlerken "Vah" dedim.. "Vah ki vah!.."

Nerde o Fener'in daha önceki maçlarında, Mustafa Denizli'yi yerin dibine sokmak için, daha maçın üçüncü dakikasında en ipe sapa gelmez hükümleri veren Ziya, nerde, Fener- Barcelona maçında, ışıklar söndüğü sırada ne olduysa, susan/ susturulan ve son yirmi dakikada mikrofondan kaybolduktan/ alındıktan sonra Lyon maçına çıkan Ziya..

Nasıl kuzuya dönmüş, nasıl şaşkınlaşmıştın..

Güdümlü yorumculuk olmaz. Birine duyduğun kompleksi, takıntılarını yorumlarına katar ve Fenerli seyirciyi çıldırtırsan sustururlar..

Tembih alarak mikrofon başına geçersen de böyle ne diyeceğini şaşırıp saçmalarsın..

Şu Fener-Lyon maçının bandını izle Ziya.. Yorum diye neler söylediğine bak.. Kendi kendine gülecek misin, ağlayacak mısın karar ver..

Ben karar veremedim de..

Mustafa Denizli'yi eleştiren yazımın o kadar uzun, o kadar ayrıntılı olması, biraz da, futboldan gelenlere "Eleştiri nasıl yazılır" dersi vermek amacındandır.

"Can dostunu yerle bir ediyorsun" derken, bu işin temel ilkesinin farkında dahi olmadığını itiraf ediyorsun, ayrıca..

Kişisel sevgiler, saygılar ve dostluklar, sempati, anti pati, ya da aşklar ve nefretlerin yönlendirdiği yorumlar okunmaz, itibar görmezler.. Yazar, yazarken bu duygulardan ne kadar uzak durursa, o kadar saygın olur..

Yoo.. Bunu öğrenmek için geç kalmadın. Öğrenmenin yaşı yok..

Yazarın sözlüğünde "Bu benim dostum. O zaman daima doğru yapar, alkışla... Bu benim düşmanım. O zaman daima yanlış yapar, vur" olmaz..

Yazarın ilkesi, doğruya doğru, eğriye eğridir.

Anladın mı Ziya?.. Anlayabildin mi?..

Anladın mı Hıncal niye en yakın dostlarını da eleştirir?.. Anladın mı, Hıncal niye bir yazısında göklere çıkardığını, öbür yazında simsiyah eleştirmekten çekinmez?..

Anladın mı, Ziyacım, Hıncal adama değil, eylemine bakar, öyle yazar?.

Hıncal'ın farkı da burdadır, zaten!..

Anlayabildin mi?.