Üç yüz milyon liraya "talim eden" öğretmen, "kendisi hangi bilgiyi alabilir?"

Öğrencisine "ne verebilir?"

İşte ülkenin "gerçek gündemi" bu.

Dün "Eğitim-Sen"in raporunu inceledik ve "kıyaslama maaş tablolarına" baktık.

Geçen yıl "beşinci derecenin birinci kademesindeki" bir öğretmen 219 milyon alıyormuş. "335 dolar" ediyor.

"Aynı öğretmenin" şimdi aldığı para ise 320 milyon.

"227 dolar."

Bu demektir ki, Hocanım, bir yılda "108 dolar gerilemiş."

Artık onların "esamisi" okunmuyor.

Daha sonra "sanayiciler" zenginlik sıralamasında "üst basamaklara" çıktılar.

Şimdi onlar da "geriliyor."

Bugünün en zenginleri "bilgi üretenler... Bilgiye dayalı yatırıma yönelenler."

"Bu olay" dünyada da böyle.

Artık "en zenginler", petrol kralları değil.

"En zengin", bir garajda bilgisayar üreterek işe başlayan Bill Gates.

Sahi...

Ayda üç yüz milyon alan öğretmen "bilgiye dayalı kalkınmanın ihtiyaç duyduğu insanları" nasıl yetiştirecek?

Kendisi "yeni bilgiler... Yeni kitaplar" edinmekte zorlanan öğretmen... Kafasında "evinin mutfak sorunu olan" öğretmen... Değişen dünya şartlarına nasıl ayak uyduracak?

Ama bir "öğretmen" ise...

İşe "beş bin markla" başlar.

Sadece Almanya'da değil...

Üyesi olmak için didindiğimiz AB ülkelerinin çoğunda, öğretmenin "statüsü" diğer memurlardan farklıdır.

Maaşı "daha yukarıdadır."

- Burası Almanya değil... Avrupa değil.

Ama burası "Irak da değil."

"Suriye" de değil.

Bugün Irak, Suriye, Mısır, İran gibi ülkelerde bile "kişi başına eğitim harcaması" Türkiye'den fazla.

"Hocanım" ile göz göze geldik.

Sanki "söylediklerimi unutma" der gibiydi. Ve bu sırada...

Sevgi Ulusay'ın "iyi geceler" diye başlayan sözlerini duyduk:

- İyi geceler Sayın Donat... Vatandaşın gündemi, görüyorsunuz, çok farklı.