Örneğin...

Üniversitede "45 değişik ülkeden" öğrenci var.

"Türk öğrenci" de dahil.

Ayrıca...

Her dört öğrenciye "bir profesör" düşüyor.

Hem de "yüksek standartta."

"Uluslararası deneyim" sahibi. (Highly qualified, international experienced Professors)

Avrupa'da bir "Uluslararası Üniversiteyi" çoktan kurmalıydık.

"Fransızlar" kurdu.

"Polonya" kurdu.

Ve Bremen'de "Amerika kurdu."

"Bremen'deki Amerikan Üniversitesini" birkaç kez yazı konusu yaptığımızdan olsa gerek.

Bize "açılışa buyrun" diyorlar.

Almanya'nın eski İçişleri ve Dışişleri Bakanlarından Hans Dietrich Genscher de.

Deutsche Bank'ın başkanı da var.

Daimler Benz'in başkanı da.

Sadece Avrupa'daki Türk nüfusu "üçbuçuk milyon."

Başka bir deyişle...

Nüfusumuzun "yüzde beşi Avrupa'da."

Dışarıya "böylesine açılan" bir Türkiye neden hâlâ Avrupa'da "kırk ayrı ülkenin gencine eğitim verecek bir uluslararası üniversite" kuramıyor?

Sorun kesinlikle "para sorunu" değil.

Sorun "ufuk sorunu."

Daha doğrusu...

Bizi yönetenlerin "ufuksuzluğu."

Bu iş için "milyonlarca mark" harcarken...

Almanlar sordular:

- Neden kuruyorsun?

Kohl yanıt verdi:

- Kuruyorum... Zira... Amerikan elitlerinin, Almanya'yı daha iyi, daha doğru öğrenmelerini istiyorum.

Dağlı ihtiyar Yu Kung, evinin önündeki dağı devirmek ister.

Ve kazmaya başlar.

Komşuları alay edince...

İhtiyar der ki:

- Dağ büyüyecek değil ya... Yeter ki ben, benim çocuklarım, çocuklarımın çocukları onu yerle bir etmekten yılmayalım.

Bugün olmazsa, yarın.

Yarın olmazsa, ertesi gün.

Yeter ki "bu talepten... Isrardan" vazgeçmeyelim.