Hesap sormam
Olacak iş değil. 3 dakikada İsveç'i elden kaçırdık. "Kader, kısmet" diyeceğim; mümkün değil. "Böyle bedava maç kaybedilmez. Bu ne gaflet?" diyeceğim; ona da dilim varmıyor.
İlk 25 dakika gözümüz Ali Sami Yen'de, kulağımız Abdi İpekçi'de idi. 12 Dev Adam'ın Hırvatistan'ı devirdiğini öğrendik, mest olduk. Bu 25 dakika Sami Yen'de kaçırdığımız hiçbir şey yoktu. Top orta alanda ayaktan ayağa amaçsız dolaşıp durdu.
Sanki 1 puan yetiyor!
İlk yarıda golü hiç aramadık. Pozisyona benzer hiçbir şey yok. Topun kalelerden uzak oynanması İsveç için baklava börek. Peki bizim takım tek puanla grup lideri olacağını mı düşünüyordu! Hakan ileride tek başına, yalnızları oynuyor. Şenol kardeş görmüyor musun? Olmuyor işte. Norveç ve Slovakya maçlarında bunu çözemedin mi? Neden bu ısrar? İleride çift santrfor yok. Orta alanda da kuru kalabalık. Hele Emre! Ara ki bulasın? Yoksa biraz havalanmış mı? İkinci yarıda Şenol harika bir değişiklik yapıp, Emre'yi soyunma odasında bıraktı. Arif'i Hakan'ın yanına aldı. Maçın şekli şemali de hemen değişti.
Rüştü 46 ve 50. dakikalarda harika iki kurtarış yaptı. 51'de de golümüzü attık. Golden sonra İsveç gözü dönmüş bir şekilde saldırıyor, bizimkiler de göğüslerini siper ediyorlardı. Ne yapacaktık; avucumuzun içindeki finali tehlikeye mi sokacaktık? Kafa göz giriyor, kelle koltukta oynuyorduk. Önce gol yemeyecek, sonra da ikinci golle maçı koparacaktık. Ama evdeki hesap çarşıya uymadı. Bir anlık gaflet rüyayı bitirdi. Bu üç dakikanın hesabını ne Şenol'dan ne de futbolculardan sorarım. Futbolda bu tür kazalar oluyor. Henüz herşey bitmedi. Şimdi önümüzde baraj maçı var.
Magazin
