Erdal İnönü siyaset sahnesine geri döndüğünde kendisi hakkındaki kararımızı ona değil çevresine topladığı insanlara bakarak vereceğiz.
Onu tanıyoruz. "Aile fotoğrafında" kimler olacak? Onu merak ediyoruz.
Baktığımızda "Evet, bunlar bu işin altından kalkabilir, bunlar vatanını paradan çok seviyor, yetenekleri egolarından büyük, zaten buraya gelinceye kadar çok başarılı olmuşlar" diyebilmeliyiz.
Bugüne kadar bu tarife uyan insanların çok azı siyasi partilere girebildi. Girenler de hemen kurulu düzene ve resmi ideolojiye teslim oldu. Bir varlık gösteremedi.
İnönü bugüne kadar siyasetin karanlık kapısından içeri sokulmayan insanları etrafında toplayabilecek mi?
Aile fotoğrafında Ahmet Altan, Vural Akışık, Mete Başol, Aykut Barka, Uğur Bayar, Yavuz Canevi, Kemal Derviş, İzzettin Doğan, Bülent Eczacıbaşı, Mahfi Eğilmez, Şaban Erdikler, Mehmet Güleryüz, Burhan Karaçam, İlhan Kesici, Atilla Kıyat, Şerif Kaynar, Kemal Köprülü, Ömer Madra, Nasuh Mahruki, Orhan Pamuk, Ersin Pamuksüzer, Sadettin Tantan, Can Paker, Neslihan Tombul, Süha Umar, Ece Güner Ünlü, Güngör Uras, Lütfü Yenel, Mustafa T. Yücel gibi isimler olacak mı?
Kavga yerine barış, çatışma yerine uzlaşma, almak yerine vermek, demagoji yerine alttan alma, böbürlenme yerine tevazu, ikiyüzlülük yerine açıklık kimde varsa, onlar bir adım öne çıksın istiyoruz. Dini siyasete alet edenler dışarıda kalsın istiyoruz. Mercedes'lerini, villalarını ve Havana purolarını devletten çaldıkları paralarla finanse edenler uzakta dursun istiyoruz. Taşralı değil evrensel olanları istiyoruz. Bize has olan şeylerle gurur duyanları istiyoruz. Herkesin sofraya çağrılmasını istiyoruz. Güneydoğu, Ege kadar zengin olsun istiyoruz. Alevilerin ezikliği sona ersin istiyoruz.
Bütün bunlara ulaşmanın hayal olmadığına inananları istiyoruz.
Yeni yaklaşım, tutum ve formüllere ihtiyacımız var. Güçlü, tutarlı ve kalıcı bir hükümet kuracak, oy potansiyeli yaratacak insanlar olmalı. Çünkü Türkiye'nin hiçbir sorunu yoktur ki en az 10 ile 20 yıllık tutarlı bir tedavi gerektirmesin. Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünü esas galiba şimdi yaşıyoruz.
Adalet dağıtamayan bir yargı mekanizmasına sahibiz. Doğru dürüst eğitemeyen bir eğitim sistemimiz var. Düşünce ve buluş yaratamayan üniversiteler. Kredi veremeyen bankacılık sistemi, üretemeyen reel sektör, yabancı sermaye çekemeyen bir yabancı sermaye düzeni. Sovyet sistemi üzerine kurulu siyasi partiler. Enformasyon otoyolunda kağnı gibi bir bürokrasi. Dünyanın en muhteşem rüşvet ve yolsuzluk düzeni. Avrupa'nın en ikinci sınıf demokrasisi. Refah düzeyinde yoksullar ligine kayan, umutlarını ve yönünü yitirmiş bir nüfus.
Türkiye yeniden kurtarılmayı bekliyor.
İnönü kadırgaları karadan yürütebilecek olanları bulup çıkartabilecek mi?
Yoksa kağıttan kayıklarla oynayan denizcilerle mi kuracak donanmasını?f
Magazin
