Bunları tek tek gözden geçirelim:

Açıklamayı yapan askerdir; bundan kuşku yok!

Bunun bir müdahale olduğu da tartışılmaz.

Ama acaba, cümledeki demokrasi kavramı yerli yerine oturuyor mu?

Demokrasiyi Süleyman Demirel gibi, sadece serbest seçimlerin yapıldığı bir rejim olarak algılamamız doğru mu?

Yoksa bu rejimi; bütün kurum ve kurallarıyla işleyen; yargı, yürütme ve yasama erklerinin kesin olarak ayrıştığı, insan hakları ve kültür kavramlarının öne geçtiği ve sivil toplumun ağırlık kazandığı bir rejim olarak mı ele almalıyız?

Evrensel demokrasi kuralları açısından bakarsak, Türkiye'deki rejim demokratik değildir.

Parti liderleri erkinin medya ve ticaretle iç içe geçtiği ve durmadan sorun üreten bir oligarşik yapı söz konusu.

Zaten gazeteler her gün bu yapıdaki çarpıklıktan yakınmıyor mu?

Başa geçen siyasetçiyi otuz yıl oradan indiremeyen demokratik görünümlü diktatörlük sistemini yerden yere vurmuyor mu?

Türkiye'deki biçimsel demokrasinin ülkeyi ne hallere düşürdüğünü hep birlikte görmüyor muyuz?

İngiliz basınına "Türkiye'nin çürümüş bir ülke olduğunu" söyleyen Dünya Bankası Temsilcisi Ajay Chibber da müdahale ediyor.

Washington, Türk hükümetine 15 günde 15 yasa çıkarması talimatını yolluyor.

Müsteşar, daire başkanı ve yönetim kurulu tayinleri bile IMF ve Dünya Bankası onayına bağlanıyor.

Ve hükümet, bu "müdahale"yi teşekkürle karşılıyor, açıklamalardan rahatsızlık duymuyor.

Bu işte bir çelişki yok mu?

Bu yüzden yapmamız gereken şey; siyasi kadrolarımızın seviyesini yükseltmek ve bu ülkedeki rejimi gerçekten demokrat kılmak.

Hatırlayacağınız gibi, uzun süredir bu kavramı tek çare olarak sunmaktayım.

Türkiye'yi yöneten siyasi kadroları, "upgrade" etmeliyiz.

TÜSİAD gibi kuruluşların, sorumlu medyanın, üniversitelerin ve aydınların uğraşması gereken temel konu bu.

Bu ülkenin entelektüel birikimi siyasete aktarılmalı ve mevcut yapıdaki "negatif seleksiyon" gerçeği değiştirilmeli.

İnanın bana, başka hiçbir çaremiz yok.

Demokrasiyi korumak adı altında, şu andaki oligarşik soygun düzenini savunmak hiç kimseye yarar sağlamaz.

Türkiye'de ulusal güvenliğe yönelen en büyük tehdit, bu ülkenin kötü, hem de çok kötü yönetildiği gerçeğidir.

Madem ulusal güvenlik kavramı tartışmaya açılıyor; işe buradan başlamakta yarar var.

Biz, biçimsel demokrasi maskesi altında bir soygun düzeni yürüten ve ülkeyi perişan eden kötü yönetimlerden nasıl kurtulacağız?

Ne yazık ki askerin susması, bu temel sorunumuzu çözmeye yetmiyor.

Keşke yetseydi!

O zaman her şey daha kolay olurdu.