 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Magazin |
|
Astroloji |
|
|
|
Para Durumu |
|
Hava Durumu |
|
|
|
Bizim
City |
|
Sizinkiler
|
|
|
|
Sarý Sayfalar |
|
Ýstanbul |
|
|
| Cumartesi Eki |
|
Pazar Eki |
|
|
|
Künye
|
|
E-Posta |
|
Reklam |
|
Arþiv |
 |
|
'RE BEMOL çok önemliiii!' 
Timur Selçuk'tan Açýkhava'da bir ders daha aldýk. O hepimizin hocasý. Yalan mý, Açýkhava hep bir aðýzdan 'Kalamýþ'ý söylemedi mi o akþam, hem de falsosuz! Stan ona demiþ ki, "Tim," (Stan, Hoca'ya Timur deðil, kýsaca Tim dermiþ öteden beri) "Biliyorsun bizim Amerika'nýn ekonomisi berbat, ne yapacaðýmýzý þaþýrdýk, bizim için bir þarký yazar mýsýn, ama parasýný da bir kerede ödeyemeyiz, birkaç taksitte..." "Aþkolsun Stan", demiþ, "biz ne badireler atlatmýþ bir milletiz, paranýn lafý mý olur! Ben sana parasýz da yazarým. Hiç merak etme, al sana þarký: Ekonomi týkýrýnda..... Ekonomi týkýrýnda.... Kriz var kriz var, bunalým vaaaaar!" Stan için veya bizim için, yeni bir þarký yazmasý gerekmiyordu. Çeyrek asýr önce yazýlmýþý vardý zaten ve ne yazýk ki, hiç eskimemiþti... Biricik hocamýz, Dede'nin Ferahfeza Ayinini Büyük Senfoni için kimbilir nasýl yazmýþtýr diye günlerce meraka boðul... Dinlerken, uðraþmak zorunda olmaktan býktýðýn her türlü melanetten soyunup tertemiz bir alemde kaybolacaðýndan gayet emin, Açýkhava'daki yerine otur... Kalbin týp týp atýyor olsun. Orkestra yerini alsýn. Iþýklar sönsün. Hoca görünsün. Alkýþlar sussun, hoca piyanoya otursun ve daha tek bir akor basmadan konuþsun: "Külot lastikleriniz hazýr mý çocuklar. (Müzisyenlere söylüyor) Rüzgâr çok, neme lazým. (Notalar uçmasýn, sayfalar karýþmasýn.) Ben bir sürü mandal getirdim. Stan getirmiþ, Amerika'dan..." (Þaþkýnlýk ve sükžt.) "Yani... Stanley Fischer" (Kahkahalar, spontane alkýþ krizi.) "Ne yani, ciddi konser mi olacak sanýyordunuz..." ROMANTÝK AYIN Dakka bir, gol bir! Bre Hocam, biz kaybolalým derken... Anlaþýldý. Hoca Stan'e takmýþ. Aslýnda Hoca Stan'e filan takmaz, o bizim Stan'li halimize takmýþ. Neyse ki, "hepimizin babasý" var, Münir Nureddin ve bizleri merdivensiz býrakan þarkýsý... Hoca "Kör kuyular" der demez karanlýklardan hýçkýrýk gibi kopup gelen bir "hiii!" nidâsý, konserin ya da biletteki adýyla "gösterinin" gerçek baþlangýcý oldu. Sonra da neler olmadý neler... Hülya Aksular beyaz güvercinin kanatlarýný çýrptý, "küçük kýzýmýz" Mercan, Üç Ýstanbul'da ipekten bir hayal gibi uçuþtu, Nihavent Longa'da yürekler týp týp attý, Ferahfeza'da melek olmaya susadýk... Fakat bendeniz, sabýrla bekleyeceðim Ferahfeza'nýn stüdyo kaydýný. Çünkü konserde kendimi Ferahfeza Ayininde deðil, Timur Selçuk'la sevenlerinin her buluþtuklarýndan yaþadýklarý romantik ayinlerden birinde buldum. Bir seveni olarak tadý damaðýmda tabii. Hoca Mustafa Oðuz'a teþekkür etti. Ben de ediyorum. Bu re bemol meselesine gelince... Hoca "Pireli Þarký"yý sollasolfamiredo bam bam! diye bitirir ya, bir gün Can Yücel demiþ ki, Timur, sen onu 're bemol çok önemliiii!' diye bitir demiþ. Neden Can aðabey demiþ, re bemol neden önemli oluyor? E, demiþ Can Yücel, Demirel iþler bozuldu mu ikide bir "Hora"yý Ege'ye çýkarýr sonra da "çok önemli, çok önemli" demez mi!... Ýþte böyle. Aytekin HATÝPOÐLU |
