 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Magazin |
|
Astroloji |
|
|
|
Para Durumu |
|
Hava Durumu |
|
|
|
Bizim
City |
|
Sizinkiler
|
|
|
|
Sarı Sayfalar |
|
İstanbul |
|
|
| Cumartesi Eki |
|
Pazar Eki |
|
|
|
Künye
|
|
E-Posta |
|
Reklam |
|
Arşiv |
 |
  
Peki, nasıl gider?
Zor bir misyonu üstlendiği için mi? Hayır!
Çünkü ülke yönetimlerinde zor görevleri üstlenmenin; ağır yüklerin altına girmenin bütün yıpratıcılıklarına karşın yalnız maddi karşılıkları değil, elbette paha biçilmez duygusal ödülleri vardır.
Peki tatsız ve can sıkıcı olan, Derviş'in hep kendini "dışardan gelmiş" ve biraz "yabancı" hissetmesi midir?
Belki!.. Ama bazen ülkenin en tepe noktalarındaki insanların hafifçe "yabancı" kalmaları onların "başlarını serin, ayaklarını sıcak" tutmalarında yardımcı bile olabilir!
Bunları geçelim...
Kemal Derviş'in yerinde olmanın en çıldırtıcı, en asap bozucu yanı, bizde pek tutulan bir siyasal efelenme ve itirazla sık sık karşılaşmaktır: "Bu böyle gitmez!"
Çalışma arkadaşlarınız, öteki bakanlar, kimi yüksek bürokratlar ya açık açık söyleyecekler ya da ima edeceklerdir: "Bu böyle gitmez!"
"Bu bizim işimize gelmez" veya "Bu bizim siyaset anlayışımızla taban tabana zıt, başka bir çözüm bulmalıyız" demek yerine kıyısından köşesinden tehdit edeceklerdir: "Bu böyle gitmez!"
Sanki o güne kadar "gitmiş" gibi...
Sanki giderken "iyi" gitmiş gibi...
Sanki Derviş'siz etraf gülistanmış da, sonra o gelince bozulmuş gibi...
Sanki Derviş durup dururken, varlığı bilinmeyen bir "tekke"den çıkıp yola düşmüş ve ayakları onu Ankara'ya sürüklemiş gibi...
Aslında toplumsal hayatımızın her yanında bu itiraz gönlümüzü çalar; heyecanlarımızı kabartır. Çıkar, deriz ki; "Yok arkadaş! Bu böyle gitmez!" İçimizden de "ne güzel söyledim" diye geçiririz... Ve unuturuz... Unuturuz... Neyi mi? "Nasıl gideceğini" söylemeyi... "Peki nasıl gider?" sorusunun cevabını vermeyi unuturuz. Hele buraya nasıl "geldiğimizi" açıklamayı hepten unuturuz. Bu berbat noktaya gelişteki payımızı üstlenmeyi aklımıza bile getirmeyiz... Kör itirazlarla kör onaylar arasında bir orta yol vardır oysa! İş yapmak... Birlikte, el ele, deneyip sınayarak... Kanada'da nüfus sayımı Yeni Yüzyıl'dayken bir ara birlikte çalıştığımız Kerem Saltuk artık Kanadalı. Geçenlerde 2000 yılı nüfus sayımımızın tam bir fiyaskoyla sonuçlandığına dair ajanstan geçen habere bakarken Kerem'in Kanada'dan mektubu geldi. Biz geçen sonbaharda yine evlerimize kapanmış, güzel bir tatil gününü heba etmiş ve kendimizi saydırtmıştık. Üstelik çıkan ilk rakamlar ve sonuçlar sayımda yanlış üstüne yanlış yapıldığını ortaya koymuştu. Kerem ise mektubunda Kanada'da yapılan nüfus sayımını anlatıyordu: "Hiç haberim yoktu, meğer nüfus sayımı varmış. Akşam işten eve geldiğimde kapı koluna asılmış bir torba buldum. İçinde doldurulmayı bekleyen bir form ve broşür vardı. Nüfus memuru beni evde bulamayınca bunları kapıya bırakmış. Formu doldurup ücretsiz posta zarfına koyup ertesi gün yolladım. Bir hafta içinde yollamam gerekiyormuş. Formda 10 soru vardı. İsim, soyadı, doğum tarihi, bildiğin diller, evde tek başına mı oturuyorsun, evli misin yoksa biriyle birlikte mi yaşıyorsun türünden sorular... Formu anlayamayacaklar için de, Türkçe dahil 50 dilde hizmet veren telefon hattı kurulmuş. Burada nüfus sayımı böyle yapılıyor. Bizim yöntemi anlattım. Bazı Kanadalılar gülüp 'Oh, aile saadeti! Gün boyu yemek içmek ve televizyon!' diyerek denemeye değer bulduklarını belirttiler. Fakat 'yurttaşa güven' esasına dayanmayan hiçbir anketin, evde oturtarak bile, doğru sonuç vermeyeceğini de eklediler." ALTYAZI Lestat: Kimse bana direnemez Louis, sen bile. Louis: Bunu denedim. Lestat: (Gülerek) Ve ne zaman denediysen, seni daha çok istedim! (Neil Jordan'ın müthiş filmi, 1994 yapımı "Vampirle Görüşme"den bir diyalog) | ||
 |
 |
 |
 |
 |
|||
 |
 |
 |
|