Seçim demokrasi midir?

Seçilmişler, mutlak olarak ulusal iradeyi temsil eder mi?

Sandıktan çıkmak, kutsal ve dokunulmaz bir paye midir?

Eğer bu sorulara "Evet!" cevabını verirsek, Filipinler'deki sapık milletvekilini hangi çerçevede düşüneceğiz?

Her sabah, herkes birbirinin yüzüne tükürüyor.

Sonra serbest seçimler yapıyorsunuz: Sizce tükürme adetine karşı çıkanlar mı seçimi kazanır, yoksa bu alışkanlığı destekleyenler mi?

Burada bir seçim yapılsa ve "yamyam" bir adayla, bu geleneği barbarlık olarak niteleyen bir aday yarışsa, insan yeme alışkanlığını savunan aday seçimi kazanmaz mı?

Demek ki serbest seçim ve halkın sandığa gidip oy atması, tek başına demokratik düzeni yaratmaya yetmiyor.

Hatta bazen tam tersi sonuçlar yaratıyor.

Ahlaki değerlerle desteklenmeyen, hukukun üstünlüğü kuralını hayata geçiremeyen, güçlü bir orta sınıf yapısına sahip olmayan ülkelerde serbest seçim, istenilenin aksine "ayakları baş, başları ayak" yapmanın aracı haline geliyor.

Demokrasinin "çoğunluk diktatörlüğü"ne dönüşmesi, bu sistemi demokrasi olmaktan çıkarıyor.

Kaldı ki, Türkiye gibi ülkelerde, genel ve yerel seçimlerde çoğunluğu bile ele geçirmeden bu "yeni diktatörlük" biçimini uygulamak mümkün.

Yüzde yirmilerle kazanılmış bir belediye başkanlığı ya da meclisteki kirli koalisyon milletvekilleri ittifakı, evrensel hukuk yasalarını bile tersyüz edebiliyor.