Ýnsanoðlu kendisine mal etmeyi sever. Kendi görüþlerini doðrulamak için kavga vermeyi "ilke" sayar. Bunu yaparken de görüþlerinin doðruyu ve kalýcýyý temsil ettiðini anlatýr etrafýna.
Ama, dünya insanýn sandýðýndan ve umduðundan hýzlý deðiþir...
Ýçinde yaþadýðýmýz çað, örneðin. 1960'lardan bu yana yaþanan deðiþim; siyaset, kültür, teknoloji, etik, yaþam standardý, düþünce, sanat gibi konularda, son 200 yýlda yaþanan tüm deðiþimlerden daha etkili, daha çabuk, daha altüst edici oldu.
Dünyanýn, deðiþirken insaný deðiþtirmesi de kaçýnýlmaz. Ýnsanýn "açýklama araçlarý"nýn, "ideolojik cihazlarý"nýn yeni girdilerle anlamsýzlaþmasý, mevcut bilgilerin yeni bilgi ve bulgularca aþýlmasý kaçýnýlmaz.
Býrakýn kültürel, sosyal, politik sahayý; fizik, fiziki antropoloji, uzay konularýnda bile dünün önemli bilginlerinin bulgularý bugün aþýlmýþ, bilim tarihinin parçalarý haline gelmiþ durumda.
Tarih; bilimin öyküsüyle, bilginin dönem ideolojilerinden, anlama zaafiyetinin eseri olan ideolojilerden arýnmasý çabasýnýn paralel gittiðini gösterir. Bilgide kalýcýlýðýn süreklilik içinde deðiþim olduðuna, deðiþimin sonsuzluðuna, bilginin yüzyýllarý içeren kolektif niteliðine iþaret eder.
Bilgi, bilim ve kolektif olan için geçerli olan, konjonktürel ve tekil insan için haydi haydi geçerlidir. Uzay fiziði ve fiziki antropoloji için geçerli olanýn siyaset, düþünce ve kültür için katbekat geçerli olmasý gibi...
Bunun içindir ki, insanýn ve insan düþüncesinin, duruþunun deðiþimi doðal, hatta saðlýklýdýr.
Bir insanýn siyasi düþüncesinin açýklama kabiliyetinin deðeri çok yüksek deðildir.
Söz insan düþünce ve duruþunun deðiþiminden açýlýnca, "iki ayrý deðiþim istikameti"ni vurgulamak da kaçýnýlmaz olur.
Ham ideolojik refleksiyonlarýn yerini, topyekžncu mantýðý reddeden, bilgiden ve deðiþimden kotarýlmýþ kavramlarýn, bu kavramlara dayanan yargýlarýn almasý, bu istikametlerden biridir.
Diðer istikamet ise, bir dönemin ideolojik düþünce þemsiyesinin yerine, yeni döneme uygun bir ideolojik þemsiyenin yerleþtirilmesidir.
Birincisi "özgürleþme"ye, "bireyleþme"ye iþaret eder. Ýkincisi aþýrý "siyasallaþma"yý ifade eder. Savunulan; birincisinde insanlýk tarihinin kazanýmý olan binlerce yýllýk erdemlerdir; ikincisinde ise lider, devlet, millet gibi aþkýn özneler ya da nesnelerdir. Nesne yerine erdem koymak ile nesne yerine baþka nesne koymak arasýnda daðlar kadar fark vardýr; biri ilkecidir, diðeri faydacý...
Ne var ki, ilk tür deðiþim bizim ülkede hazmedilemeyen, aþaðýlanan bir deðiþim türüdür. Marx'çýlýðýn yerine milliyetçiliði, iþçinin yerine devleti, demokrasinin yerine iç hesaplaþmalarý koymaktan ibaret olan ikinci tür ise pek sevilir, yüceltilir, alkýþlanýr.
Basýna bakýn; göreceðiniz, neredeyse tam olarak budur.
Þimdilerde pek egemendir bu zihniyet. Bir ideolojiden diðerine zýplayan; "faydacý, çýkarcý, hatta yaþlý bir deðiþim türü"nü yücelten bu zihniyetin en vahim tarafý, kendi güzergâhýný deðiþimin ta kendisi olarak tanýmlamasý, "deðiþim kavramýný tekel altýna almaya çalýþmasý"dýr...
Bilin ki, Türkiye'nin sorunu sadece otoriter yönetim anlayýþýný "devlet bekasý"nýn olmazsa olmaz koþulu olarak kabul eden, "devlet bekasý ideolojisi"ni siyasetin tartýþýlmaz ekseni kýlan kurumlar ve birimler deðildir.
Ayný zamanda çýkar ve fayda adýna malum zihniyeti sürekli güncelleþtirerek onlarýn kendisini yeniden üretmesine zemin hazýrlayan, lojistik siyasi ve sivil desteklerdir.
Magazin
