Yazarlar Birliği'nin davetlisi olarak Moskova'ya giden yazarların, orada kimlerle görüştükleriyle ilgili araştırmalar yapılıp, dosyalar tutuldu.

Evinde radyo dinleyen öğretmeni "Rusya ile telsiz irtibatı kuruyor!" diye sorgularda, hapislerde süründürdüler.

Kırmızı lamba eşliğinde gitar çalıyor diye masum öğrencileri tutukladılar.

Portakalı soyarken orak-çekice benzetiyor gerekçesiyle Adanalı gençlerin hayatını kararttılar.

Kibritlerin üstündeki resimde şifreli Stalin portresi aradılar.

Kısacası; Soğuk Savaş döneminini acımasız tiyatrosunda akıllarına gelen her türlü rezilliği uyguladılar.

Şimdi yine Moskova'da kimin kiminle görüştüğü üzerine tartışmalar yapılıyor ama bu kez aktörler değişik!

Ucuz kıraathane köşelerinde kıtlama çay içip tefrika yazan adamları değil, eski başbakanları, özel uçaklarıyla gidip gelen iş adamlarını araştırıyorlar.

"Moskova'da falanca kişiyle görüşmüşsün!"

"Vallahi billahi görüşmedim."

"Yalan söyleme, işte belgesi. Hem biz senin ne mal olduğunu bilmez miyiz!"

Eskiden yazarların, şairlerin başını ağrıtan bu diyaloglar şimdi kudretli, anlı şanlı Türk büyükleri arasında geçiyor.

Ve konu yine Moskova'dan gelen para!

Miktarı büyük, çapı değişik ama yine akçalı işler!

Artık kimse yazarlara, çizerlere "Moskova'ya!" diye bağırmıyor.

Çünkü bu ülkenin sanatçıları ömür boyu süren eziyetler pahasına Moskova'ya ya da herhangi bir yabancı başkente satılmadıklarını, bu yurdun gerçek sahipleri olduklarını kanıtladılar.

Şimdi sıra siyasilerde ve zenginlerimizde!

Onlar da Moskova'dan para almadıklarını kanıtlasınlar!

Yoksa halkın, onların da arkasından "Moskova'ya, Moskova'ya!" diye bağıracağı günler yakındır.