Ama bu eleştiri sahipleri, sivil sorumluluğun ve gönüllü girişimin hiç de güçlü olmadığı bir ülkede, DSP'nin nasıl olup da sıfırdan iktidara yükseldiğinin yanıtını hiçbir zaman vermedi, veremedi.

DSP'nin gücü, örgütlenmesinin öteki partilerden farklı olmasından kaynaklanıyor.

Özellikle 1950-60 Demokrat Parti döneminden bu yana ülkemizde siyaset, "partili"lerin değil, "partici"lerin egemenliğinde yürütülüyor.

Partilerine gönül vermiş sade yurttaşlar devre dışı.

Siyaseti yerel düzeyde yürütenler ve Ankara'da siyaset yapanlar tabanla ilişkilerini bu profesyonel "particiler" eliyle sürdürmekteler.

Bu durum kaçınılmaz olarak; yerel olarak belediyelerde, genel olarak Büyük Millet Meclisi'nde, karşılıklı çıkar ilişkisine dayandırılan bir delegelik ve örgüt sistemi yarattı.

DSP'nin kendine özgü, uzun ve özel siyasal deneyimlerle geliştirdiği ve gerçekleştirdiği "mahalle kurulları" yöntemi, ülke genelindeki partili çıkar örgütü sistemini çatlattı.

DSP'nin her mahallede onar kişilik bir kurulu var. Bu kurullarda emekli, işçi, esnaf, kadın ve gençlerden ikişer temsilci bulunuyor. Bunlar çalışkan bir karınca gibi tüm yurtta sessiz sedasız, partilerini 1999 zaferine ulaştırdı.

Türkiye gibi bir ülkede hiçbir toplumsal olay rastlantıyla gerçekleşmez.

Örneğin seçim kazanmanın birinci koşulu sandığa fiziken hakim olmaktır. Her sandığın başında görevliler bulundurabilmektir.

DSP, o yok sayılan örgütü sayesinde, ülke genelindeki on binlerce seçim sandığı üzerinde, seçim günü gerek oy kullanımı, gerekse oy sayımı sırasında denetim kurmayı başardı. Çünkü bunun için hem nitelikçe, hem de sayıca güçlü, sessiz bir örgüte sahipti.

DSP, bunu bugünkü kurultayında da ortaya koyacak.

Ama değişimin ve yeniliğin yönü, derecesi, daha da önemlisi kiminle, nasıl ve ne zaman yapılacağı çok çok daha önemlidir.

Ülke yönetimine neredeyse kırk yıl egemen olmuş "Demirkırat Hareketi"nin sahibi DYP'de de, Demirel'den sonra, "değişim" ve "yenilik" denildi.

Ama kişide, zeminde ve en önemlisi zamanda yanlışlık yaptığı için ülkenin en büyük partisi iken bugün 5. partiliğe düştü. Bugünkü lideriyle de belini bir daha doğrultması çok zor.

1990'larda da "Demokratik Sol Kültür"ün siyasal bir geleneğe dönüşmesinin tohumlarını sessiz bir kitlenin desteğiyle sıfırdan kurduğu partiyle de, o atmıştır.

Bu tohumlar tutmuştur.