Geçen Çarşamba günü sizlere, ABD'nin bir hayli tuhaf olan Irak politikasından örnekler vermiş ve devam edeceğiz demiştik.. Şimdi devam edelim:
"Geldik 1996 yılına. ABD hala, Saddam'a karşı "Saray darbesi" peşinde. Ürdün ile anlaşılıyor. Abdül Kerim Başbakanlığa, CIA ile yakın ilişkisi olan Semih Batıkhi, Ürdün Haberalma Örgütü'nün başına getiriliyor. Ama bu arada hiç hesap edilmeyen bir gelişme oluyor. Irak Gizli Servisi, Ürdün Gizli Servisi'ne sızıyor. Bu yüzden Ürdün Gizli Servisi'nde "Sadece yapılacak saray darbesi ile ilgilenecek özel bir hücre kuruluyor.." Suudiler'in desteklediği IUA'nın adamları da Ürdün'e getiriliyor. Bu da yetmiyor. 12 CIA ajanı daha Amman'a geliyorlar.. Tam bu noktada, Ahmed Çelebi'nin yönettiği Kuzey Irak'taki IUK örgütü, Saddam'ın darbe hazırlıklarını öğrendiğini haber alıp CIA'ya bildiriyor ama ciddiye alınmıyor. Ve Saddam harekete geçip tam 300 kişiyi tutukluyor ve bu arada CIA'nın bunlara verdiği elektronik aletler de ele geçiriliyor."
Böylece işler daha da karışıyor değerli okurlarımız. Peki, ABD yönetimi ne yapıyor.. Birlikte okuyalım:
"Tekrar halk ayaklanmasını savunan Irak Ulusal Kongresi IUK'a, yüzünü tekrar dönüyor. Londra'da bir toplantı daha yapılıyor. Ama o günler, Talabani artık İran'dan yardım almakta, Barzani ise tamamen savunma durumundadır. Bunun üzerine Barzani, Saddam'a başvuruyor. Saddam hemen yardıma koşuyor. 40 bin kişilik bir birliği kuzeye hareket ettiriyor. ABD Dışişleri Bakanlığı Yakındoğu İşleri Bakan Yardımcısı Pelletrau, Talabani'ye, "Eğer Saddam saldırırsa çok ağır bedel öder" diye garanti veriyor. Ama Saddam'ın kuvvetleri Erbil'i basıp IUK üyelerini tutuklayıp 130'unu öldürmesine seyirci kalıyor. Bir süre sonra, ülkenin, Kürtler'in ve IUK'nin bulunduğu kuzeyinde değil, güneyinde bazı hedeflere birkaç Cruise füzesi atıyor."
Bakın insanlar araştırınca neler buluyor? Ve o günden bugüne, ABD'nin Saddam politikası, dönüp durmaya devam ediyor.. Değişen sadece ABD Başkanları oluyor.. Saddam ise yerinde oturuyor..
Şimdi biraz daha yakına gelelim.. Ortadoğu'da dostluk ve düşmanlıkların nasıl pamuk ipliğine bağlı olduğunu izleyelim..
2001 yılındayız. Ve gözlerden kaçan, ama çok önemli bir gelişme yaşandı bölgede. O da Arafat ile Suriye'nin yeni lideri Beşir Esad'ın buluşması. Çünkü Arafat ile Hafız Esad'ın yıldızı hiç barışmamıştı. 1976 yılında Lübnan'ı işgal eden Suriye ordusu ile FKÖ arasında çok sert çatışmalar çıkmıştı. 1978 Camp David bu çatışmaları durdurmuş ama Arafat, 1980'lerin başında İsrail ile barış konuşma fikrini kabullenince yine başlamıştı. Bu yüzden de İsrail'in Lübnan işgali başladığı zaman, Suriye FKÖ'ye hemen hemen hiçbir ciddi yardım yapmamıştı.. Arafat, 1982 yılında Reagan'ın barış planını şartlı kabul edince, Suriye haberalma servisleri Arafat'ın Esad rejimi karşıtı kişileri himaye ettiğini ortaya çıkarmış ve 1983 yılında İsrail'e karşı savaşı kaybederek Lübnan'ı terke hazırlanan Arafat'a karşı, El Fetih hareketi içindeki önemli isimlerden Ebu Musa komutasındaki Filistinliler'i ayaklandırmıştı.. Bütün 1980'ler boyunca Suriye birlikleri Lübnan'daki Filistinler'i ezdi. Bunun için de Suriye yanlısı Filistin örgütü El Saika ile birlikte Ebu Musa, Ahmed Jibril, George Habaş ve Nayif Hawatme'nin ortaklaşa katıldıkları Ulusal Kurtuluş Cephesi'ni kullandı. Arafat buna karşı, Suriye birliklerinin Lübnan'dan çıkması için savaşan Michel Aoun'a açık destek verdi."
Ne kadar karmaşık ve pamuk ipliğine bağlı ilişkiler değil mi?
Bu konu bitmedi. Bakın daha neler oldu neler.. Araştıranlar buluyor.. Pazar'a buluşmak üzere.. 33 kısım tekmili birden türü gelişmeleri anlatacağız..
Magazin
