 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Magazin |
|
Astroloji |
|
|
|
Para Durumu |
|
Hava Durumu |
|
|
|
Bizim
City |
|
Sizinkiler
|
|
|
|
Sarı Sayfalar |
|
İstanbul |
|
|
| Cumartesi Eki |
|
Pazar Eki |
|
|
|
Künye
|
|
E-Posta |
|
Reklam |
|
Arşiv |
 |
|
İçi boş laflar yığınları İnsan sevdiği için yaptıklarına fedakarlık diyebilir mi? Ayıp yahu. Hiç yapma daha iyi... Bir transeksüel şairden söz ederlerdi. "Adım Sevgi Güven. Dünyada olmayan iki şeyden almışım adımı" diye tanışırmış herkesle. İsim ve soyadı kendi kendine vermiş ama anası babası koymuş taklidi yapardı. Bu cümleyi söyleyebilmek için koymuştu adını Sevgi Güven diye. Saçma tabii. Niye sevgi ve güven dünyada olmasın ki? Ama etkiliyor değil mi ilk başta? Ne zekice, ne müstehzi gelebiliyor ilk iki saniye için. Bunlardan bir dolu var. Zekanızın bir anlık kurşunu varsa lafı yer, hatta benimsersiniz bile. "Birlik ve beraberliğe daha çok ihtiyaç duyduğumuz bu günlerde..." Bir an doğru gelir. Ama biz vatandaşların birbirleriyle kavga etmemesi durumu neden kolaylaştırsın ki? "Çok işimiz var, bi de seninle uğraşamayız" demeye geliyor ki halka düpedüz hakaret edilmiş olunmuyor mu? Ayrıca hangi düşünce üzerinde birlik ve beraberlik içinde olmamız gerektiği de belirtilmiyor. Topyekün anarşist düşünce üzerinde birlik ve beraberlik içinde olsak mesela yine işe yarar mı? Birlik ve beraberlik içinde yağmaya başlasak... Birlik ve beraberlik içinde meclisi bassak? Birlik ve beraberlik içinde memleketi terk etsek? "Seviyeli bir birlikteliğimiz var..." Demek daha önce seviyesiz olanlar da yaşanmış. Mesela parayla mı ilişkiye girilmiş? Ya da sürekli hakaret mi edilmiş? İnsan kendini bu kadar açık eder mi? Yemişsin bir halt, söyleme bari... SEVGİ VE SAYGI Üç gündür bir okurumla tartışma halindeyim. Evlilikte "sevgi ve saygı esastır" deyip duruyor. Buraya kadar iyi, güzel. Sonra devam ediyor: "Sevgi emek ister, özveri ister" diyor. İşte yine berbat bir durumu açık eden bir laf. Sevgi ve saygı gerçekten var olsaydı... Emek ve özveride bulunmak gerekir miydi? Bir duygudan söz ediyoruz. İçimizden hesapsızca kopup gelen bir duygudan. Emek harcayarak sevgi üretilebilir mi? "Çok uğraştım didindim, sonunda bu adama saygı duymayı becerdim" denilebilir mi? Demek ki yok! Demek ki bitmiş. Özveri, yani fedakarlık sınırlarına dayanılmış. Kendimizden bir şeyler feda edilecek. Ne demektir feda etmek? Bir şeyler istemeden yapmak. İstemeden dertlerine ortak olunacak, istemeden sevişilecek... Demek ki karşı tarafın artık sevmediğimiz, istemediğimiz yönleri çıkmış ortaya ve onlara "tahammül" etmemiz gerekiyor! İnsan gerçekten sevse ve saysa, o hastayken ona bakmayı fedakarlık olarak görür mü? Gönlünü almak "özveri" olur mu? Olsa olsa mutluluk olur... Olmuyor da fedakarlık oluyorsa hangi sevgi ve saygıdan söz ediyoruz anlamıyorum. İlişkileri yürütmeyi "feda" ile açıklamak çok acıklı gelmiyor mu size? İnsan sevdiği için yaptıklarına fedakarlık diyebilir mi? Ayıp yahu. Hiç yapma daha iyi. Sonuç: Sevgi ve saygı çerçevesi içinde (gerçekten bir çerçeve kadar soğuk ve sahte), özveri yapmaktan kıvrım kıvrım kıvranan ve koca bir yalan içinde yaşayan çiftler yığını. Allah beni, benim için özveride bulunacaklardan korusun. Yapacaklarsa, içlerinden geldiği için yapsınlar.... MUTLU TÖNBEKİCİ |
 |
 |
 |
 |
 |
|||
 |
 |
 |
|