Aclan Acar'a ne oldu? Doğuş Grubu'nun as bankacısı, devlet bankalarının reform operasyonunu yürütecekti. Ona bu görevi Hazineden Sorumlu Devlet Bakanı Kemal Derviş önermişti. Birdenbire başka bir as bankacı, Dışbank murahhas azası Vural Akışık, Acar'ın yerine Ziraat / Halk / Emlak bankaları ortak yönetim kurulu başkanlığına getirildi. Niye birinin gidip diğerinin geldiği konusunda bir açıklama yapılmadı. Ama bu ani değişikliğin nedeni çok önemli çünkü hükümetin gittikçe daha ılıklaşan bir merakla beklenen ekonomik programının kaderinin ne olacağı -veya ne olmayacağı bu değişiklikte gizli.
Acar uzun yıllar Merkez Bankası'nda çalıştıktan sonra üst bir görevden ayrılarak özel sektör bankacılığına geçti. İstanbul'da, Garanti Bankası'nda genel müdür yardımcılığı yaptı. Rahmetli Ayhan Şahenk 1994 yılında Bankekspres'i devraldıktan sonra genel müdür olarak onun rehabilitasyonunu üstlendi. Şahenk daha sonra Osmanlı Bankası'nı Doğuş Grubu'na katınca Acar oraya genel müdür oldu. Derviş tarafından göreve çağırıldığında Doğuş Grubu'nun en üst organı olan icra komitesi üyesi ve TANSAŞ yönetim kurulu başkanı idi.
Bu özetten de anlaşılacağı gibi, Acar hem devlette hem de özel sektörde bankacılığın en üst kademelerinde olağanüstü başarı performansı göstermiş deneyimli bir kişidir.
Şimdi gelelim neden Akışık'ın yerinde olmadığına...
Güvenilir kaynaklardan öğrendiğimize göre Derviş, Acar'dan "kendi kadrosunu kurmasını ve bir aksiyon planı hazırlamasını istedi." Acar bu üç devlet bankasının yedi kişilik yönetim kuruluna (Buraya iyi dikkat edin lütfen) bürokrasi dışından 5 üye buldu. (Diğer iki yönetim kurulu üyesinden biri genel müdür diğeri genel müdür yardımcısı olacaktı.)
Acar radikal bir aksiyon planı hazırladı ve en az 15 yıl bankacılık deneyimi olan bir ekip kurdu. Ekibindeki kişilerden biri Dünya Bankası'nın bir kolu olan IFC'de çalışmış bir yatırım bankacılığı uzmanıydı. Bir diğeri, risk yönetimi konusunda sivrilmişti. Acar ekibini ve programını sunmak üzere Derviş ve Hazine Müsteşarı ile biraraya geldiğinde sürpriz bir eleştiri ve karşı öneriyle karşılaştı: Yönetim Kurulu'nda devlet deneyimi olan kimse yoktu. Kadroya hazineden "iki üç" kişi alınmalıydı. Güvenilir kaynaklardan ögrendiğimize göre Acar "baştan konuşulmadığı için" öneriyi reddetti. Çünkü bu, "Maça o güne kadar hiç tanımadığınız oyuncularla çıkmak kadar tehlikeli olacaktı."
Acar bu riski almadı ve devlet bankalarını rehabilite görevi başlamadan bitmiş oldu.
Bu gelişmenin anlamı nedir? Devlet bankaları, içinde yaşadığımız krizin en problemli ve tehlikeli bölgesidir. Devlet bankalarında birikmiş zarar 30 milyar doların üstündedir. Bu zararlar politikacıların devlet bankalarını Hazinenin gizli bir uzantısı ve bir nevi kişisel kasa olarak kullanmasıyla meydana geldi.
Acar siyasi baskıdan uzak, çabuk hareket edebilecek ve radikal kararlar alacak bir kadro kurmuş ve hareket planı hazırlamıştı. Planı reddedildi. Çünkü hükümet kontrol altında tutabileceği isimler ve boyutuyla uygulama hızını kendi tayin edeceği bir program istiyordu. Özetle devlet, bankalarından elini kendi usulüne göre çekecekti.
Bu, Türk siyasilerinin alışkanlıkları göze alındığında şaşırtıcı değil. Ama şaşırtıcı olmaması öldürücü olmadığı anlamına gelmiyor. Müstakbel ekonomik programın en can alıcı noktalarından biri Merkez Bankası'na tam bağımsızlık sağlanmasıdır. Devlet bankalarından elini çekemeyen hükümet Merkez Bankası'na bağımsızlık verir mi?
Magazin
