Ve taşlar, sopalar havada uçuşmaya başladı.

İnsanlar şuursuzca oraya buraya koşuyorlardı. Arada kalanlar...

Kafası, gözü yarılanlar...

Taki Doğan "abi koş" dedi.

"MKE binasının olduğu yöne" koşmaya başladık.

Bu sırada "koca bir taş" geldi.

Bir gencin tam alnının ortasına.

Ardından bir sopa... Polisin yüzüne.

"Gökgürültüsüne benzeyen gürültü" tekrar başlıyordu.

Meydan "nutuk dinlemek" istemiyordu.

Ya "ne" istiyordu?

"Yürümek."

Ama çevre "barikat üstüne barikatla kuşatıldığına göre..."

Yürüyüş "nasıl" olacak?

Olamıyordu tabii...

Olamadıkça da... Gerilim tırmanıyor... Yer yer çatışmaya dönüşüyordu.

Biz de Taki ile birlikte...

Bir oraya, bir buraya savrulup duruyorduk.

Pankartları okumaya başladık.

"Esnaf kardeş, hükümet kalleş.

"Ankara'nın taşına bak / Esnafın göz yaşına bak / Cottarelli'ye teslim olduk / Siyasetin işine bak."

"Zenginin alternatifi çok, esnafın yok."

Ve daha binlerce pankart.

Üç beş metre "hortum" almış.

"Boynuna" dolamış.

Bağırıp, duruyor:

- Hortumcuu... Haydi, hortumcu geldi... Hortumcuu...

Bir "gökgürültüsü" daha.

Taşlar, sopalar, ayakkabılar havada uçuşuyor.

"Sabırlı polis" bir süre, ortalığı sakinleştirmeye çalışıyor.

Ama "ne mümkün."

Meydanın ortasından "duman" yükselmeye başlıyor.

Alev... Kan... Gözyaşı... Feryat...

Sanki Ankara'nın göbeğindeki Tandoğan Meydanı'nda değiliz de... "Gazze'deyiz."

DSİ de hemen "baraj müdürlerini" uyarır:

- Derhal, dolu savak kapaklarını açın.

Eğer "dolu savak kapakları" zamanında açılmazsa...

Sağanakla birlikte barajın su seviyesi "maksimum yüksekliğin üstüne çıkar."

Fazla su "gövde üzerinden" taşar.

"Ve baraj patlar."

Dün Tandoğan'da gözledik ki... "Sağanak başlamış."