Gömleğin emanet, giydiğin fes elin..
ÖZET: Yazar, muhabirlerine Sarah Jessica Parker süsü veren kadın editörlere takar.. Ayda bir kez kuskus partisi yapıp, üç kez mantı gecesine koşan kızlardan nasıl bir Sarah çıkabileceğini düşünüp durur.. İçinden çıkamaz..
Dün de anlattım ya! Sarah Jessica Parker'in dizide canlandırdığı tip New York'ta gazetecilik yapıyor.. Daha doğrusu köşe yazarlığı.. Köşesinin adı da Sex And The City olduğuna göre; oturup, belediye hizmetlerini eleştirecek hali yok elbet.. Oturup seks hayatını yazıyor.. Tanıdığı erkekleri anlatıyor..
Onunki bir nevi uzman yazarlık..
Hani bizde gurme yazarlar vardır; oteldi, lokantaydı gezerler; yediklerini içtiklerini yazarlar.. İşte bu Sarah da bir nevi gurme sayılır..
Bizim aylık dergilerde birdenbire türeyen yerli versiyon Sarah Jessica Parkerler'in işi zor..
Bir kere bizim hallerimiz New York ahalisinin hallerine benzemez.. Orada yaşayan kadınlar hayatı bir yandan öğrenmeye çalışırken, bir yandan da yaşadıklarından kendilerine göre bir hayat tarifi çıkarmaya çalışırlar..
Bizimkilerin "hayat tarifi" ise aileden başlayıp, okul ve çevresi tarafından hazır verilir..
Bizdeki kız çocukları bu tarifin dışına çıkmaya cesaret edemezler.. Ama gel de bunu dergilerin laf dinlemez editörlerine anlat..
Sarah'ın gözü kara
Dizideki Sarah gözüne kimi kestirirse o gece evine atıp, yazı malzemesi yapıyor.. Dizide yardımcı rolleri paylaşan dört arkadaşı daha var ki hepsi kendisinden beter..
Bir tek sağlık muayene kartları ile vesikaları eksik..
Hani Sarah'ın başı ağrıyordu da erken yattı diyelim.. Ertesi gün arkadaşlarını gördüğünde eksiği kalmıyor; birinden birinde, anlatacak bir hikaye mutlaka çıkıyor..
Bizim yerli Sarahlar'ın yazdıklarına bakıyorum..
Bir buluşma, bir yemek veya içki.. Belki bir de danslı bir mekan.. O kadar.. Eninde sonunda evlerine dönüp, kucaklarına aldıkları kedi ile başbaşa kalıyorlar..
Bunların kedileri de çok kıymetlidir.. Nerede "Kendi hayatımı yaşayacağım, ben özgürüm.." diye tutturup kendine ayrı ev açan bir genç kız varsa gidip bakın.. On tanesinden dokuzu kedi besler..
Kendi kendilerine kaldıklarında kedilerini kucaklarına alıp televizyonun başına geçerler, hayvanı mıncıklaya mıncıklaya bizar ederler.. Kedi içten içe bu zulme lanet eder.. İçinden "Bu hayata kedi olarak geleceğime keşke uzaktan kumanda aleti olsaydım.." diye geçirir..
Ancak o bir kedi olduğundan, yani ekonomik özgürlüğü olmadığından evi terkedemez.. Yalnızlıktan bunalan sahibinin taciz yerine geçen sevgi gösterilerine katlanır..
Bu kedilere genellikle Selami, Kazım, Beşir, Haydar gibi erkek ismi verilmesi de tesadüf değildir..
Çünkü bu kediler, sahiplerinin hayalindeki erkekleri temsil ederler.. Herbiri birer "beyaz Atlı Prens" işlevi görür.. Ama hayali olduklarından sonları yoktur..
Hayata aklından geçirdiği gibi açılamayan "temsili özgür" kızlara yoldaşlık eden bu kedilerin, Sarah Jessica Parker'den öykünerek yapılan zoraki yazarlığa konu olmaları bundandır..
Fentezi yazarlığı
Başlarına gerçekten yazmaya değecek birşey geçmediğinden işi "fenteziye" vururlar.. Dikkat buyurun "fantezi" demiyorum.. Çünkü fantezinin iyi kötü görsel bir dayanağı vardır..
"Fentezi.." olayı bunun da altı.. Tamamen kafadan atmaca yani..
Bir Numara'nın dergicileri ile aynı binadayız ya! Bazılarını şahsen tanıyorum.. İdari kararla Sarah yapılmış bir kız muhabir var.. Sabahtan akşama kadar telefon başında oturup, bilgisayarı didikliyor.. Önünde de mutlaka yenecek birşeyler oluyor..
Geç saatlere kadar dergide kalıyor, yazarken ıvır zıvır tıkınıyor.. O da "Sex And The City" yazarı yapılanlardan olduğu için meraklandım, yazdıklarına baktım..
Cihan'la Armani Cafe'nin barında tanışmış.. Oğlan akşam onu yemeğe çıkarmış.. Ama aklı Emre'deymiş.. Çünkü Emre daha duygusalmış.. Oradan Joys'a gitmişler.. Orada birileri bunları kesmiş.. Eeeee! Sonra Cihan bunu evine bırakmış.. Bırakırken öpecek gibi olmuş ama öpmemiş.. (Tuttum bu Cihan'ı..) Sonra eve girmiş, kedisiyle başbaşa kalmış.. Hepsi bu..
Yalan dolan..
Yediğine içtiğine bakıyorum, bunu yemeğe çıkaracak erkekte mangal gibi yürek olması lazım.. Bırakın şık bir mekanı.. Muhallebiciye götürsen, üstüste dört keşkül yer göçertir adamı.. Bari fantezi çıkarsa.. O da yok..
Benim taa okul yıllarından kalma bir kız arkadaşım vardı ki işte onu "fentezi yazarlığı" konusunda tek geçerim..
Garibim, kısmeti çıkmadığından evlenemedi.. Daha doğrusu hasımları "Papaz büyüsü" yapmış, diye anlatırlar.. Kısmeti oradan bağlanmış.. Kendisi de entel takıldığından "ar edip" karşı büyü yaptırmaya teşebbüs etmemiş..
Haliyle üzerindeki büyü sabit kalmış..
Evde kalmanın tesiriyle kendini bir ara hamur işine vurmuştu.. Mercimekli bükmeydi, papatesli ağzı açıktı derken börekle çörekle şişti; içine otlu peynir basılan Erzurum tulumuna döndü..
Bunun aklına nereden estiyse esti.. Oturdu, kırkından sonra bir roman yazdı.. Bastırdı da.. Ardından bir tane daha, sonra bir tane daha.. Bugün iyi kötü üç roman sahibi bir yazar..
Onu tanımayan biri yazdıklarını okusa, Cleopatra ile Messalina arası bir tip düşünür.. Aman efendim ne aşklar yaşamış, ne erkekler tanımış.. Romanlarına bakarsan elinden kurtulabilen bir erkek yok..
Ben diyeyim, Bir Demet Tiyatro'nun Feriştah Ablası; siz deyin yoğurtlu mantı kalorisiyle çalışan fentezi makinası..
İşte Sarah Jessica Parker'in yerini tutabilecek tek kadın yazar o'dur.. Gerçi bir eliyle hamur ovalar ama gözleri ile de hayali oynaş kovalar.. Merak eden dergi editörü çıkarsa adını veririm.. Diğerleri mi?
Kıssadan Hisse: Aslına uymazsa tasvirin n'ola? Gömleğin emanet, giydiğin fes elin..
Magazin
