Şu yüzde 100 gerçek diyaloğa bir bakın önce, sonra devam edeceğim:

- Murat! Bu 90 milyonluk su faturası neeee?

- Bilmem.

- Ne demek bilmem, postadan sen alıp eve getirmedin mi?

- Ben mi?

- Kendi kendine gelmedi herhalde!..

- Bilmiyorum.

- Aldığın şeye bakmaz mısın? 90 milyonluk su faturası olur mu?

- Olmaz mı?

- Olmaz tabii. Topu topu iki kişiyiz.

- Yıllık fatura olmasın?

- Yıllık fatura diye bir şey mi olurmuş yaaaa!!

- Yok mu?

Bakar mısınız ilgisizliğe? Söz konusu faturayı son ödeme gününden bir ay sonra temizlik yaparken tesadüfen buluyorum! Ve bu yılda bir olsa, hadi yine bir şey demeyeceğim. Hazine adası gibi evin her yerinden sürpriz faturalar çıkıyor. Kitabın altında su, CD'lerin arasında telefon, torbaların arasında doğalgaz...

Hadi sen prenssin, fatura ödemek tabii ki prenslere yakışmayacağı için böyle bir adetin yok. Hiç olmazsa evin ırgatına -bu ben oluyorum- haber ver. Gitsin, ödesin, gerekiyorsa itiraz etsin. İşi ne? Çalışmak ve fatura ödemek. Daha bir tane cezasız fatura ödemişliğimiz yok. Güya hepsi otomatik ödemeli. Fakat faturayı göremediğim için hesaba ne kadar aktarmam gerektiğini bilemiyorum, hop, cezaya kalıyor.

Sonra bütün faturalar aşırı yüksek geliyor. Tasarruf diye bir şey bilinmiyor bizim evde. Müsrif Murat Paşa'nın yalısı ya; kalorifer 24 saat yanar, bütün ışıklar açıktır, internete bir girildi mi 10 saatten önce çıkılmaz, televizyon, bilgisayar, müzik seti muhakkak ki aynı anda çalışır... Sadece benim kocam mı böyle diye merak ediyorum, ama çoğunluk böyle. Koca adam kılıklı ergen prensler! Üstelik de masal prensi. Faturaları halı altına sokunca "fatura perisi" gelip ödeyecek sanıyorlar herhalde. Bekledikleri peri yerine, elinde fatura "Bu nee?" diyen karıları gelince de, ağır hayal kırıklığına uğruyorlar tabii. "Evlilik mi dostum, hiç tavsiye etmem. Kadınlar çok dır dır ediyor." Yaa, evet... Niye acaba?

Mutlu Tönbekici