Haritadaki şekli timsaha benzeyen Küba'da aylık gelir 14 dolar civarında. Fahişelik çok yaygın. Dize iki kere vurunca hop diye kucağa geliyorlar

HEMİNGWAY NE DİYORSA O
Biz Havana'daydık. Devrim meydanını, devrim müzesini, Morro kalesini, ismini hatırlayamadığım daha birçok kaleyi ve katedrali gördük. Ve eski şehirdeki restoran ve barlar bizden sorulur hale geldi. Yazar Ernest Hemingway nerede mohito (romla yapılan naneli bir kokteyl) nerede daiquire (limonlu ve romlu ve kırık buzlu bir içki) içmiş, hangi otelde kalmış yakından inceledik. Ve sonuçta Hemingway'in Küba turizmine büyük katkıda bulunduğunu anladık. Çünkü turistler "Hemingway Baba" ne diyorsa doğrudur diye onun gittiği tüm mekanları dolduruyorlar.

Kübalılar biraz bizim Çingeneler'e benziyor. Hayat dans etmekle yemek yemek arasında geçiyor. En şişman kadın bile poposunu bir salsa ustası gibi sallıyor. Herkes Buena Vista Social Club'un birer üyesi sanki... Her grubun bir CD'si var. İkinci şarkıdan sonra CD satmak için çabalıyorlar. Ortalama fiyat 15 dolar.

Kübalıların turistlere en çok sorduğu soru: "Hemşerim memleket nire?" Nedense bunu aşırı merak ediyorlar. Türk olduğunuzu öğrenince de bazıları Antalya'ya ve İstanbul'a geldiklerini, Conrad ve Çırağan'da program yaptıklarını öpücükler saça saça anlatıyor. Nereli olduğunuz konusunda çok meraklı olan Küba halkı, Fidel Castro'nun nerede oturduğundan ise bihaber. Beşten fazla evi olduğunu bilseler de yerini öğrenmek için çaba harcamıyorlar.

Havana'nın hiçbir yerinde tek bir Castro heykeline ya da resmine rastlamanız mümkün değil. Ama devrimin iki komutanı Che ve Camillo Cienfuegos'ın resimleri her yerde. Özellikle Che, Kübalı kadınların hayallerini süslüyor: "Böyle yakışıklı bir asker gördünüz mü? Ah! Ah!"

Che tişörtlerini, fotoğraflarını, heykellerini ve onun geçmişinin izlerini görüp bir de ülkenin bugünkü durumunu seyrettiğinizde insanın canı içip dağıtmak istiyor. İşte tam o anda Küba kurtarıcıları imdadınıza yetişiyor: Rom ve puro.

GÜNDÜZ EĞLENCE
Ekili topraklarının yüzde 43'ünde şekerkamışı yetişiyor. Şekerkamışının suyu içiliyor, sapı kemiriliyor ve çeşit çeşit içkileri yapılıyor.

Küba'nın romla yapılan içkilerinin çoğunu kahvaltıdan itibaren içmeye başlıyorsunuz. Su gibi mohito tüketiliyor. Gündüz çok fazla içki içildiğinden mi, iklimden mi bilinmez Küba'nın gece hayatı çok hareketli değil. Gündüz her bardan ayrı müzik sesleri yükselirken gece 11 olunca şehir merkezi sessizleşiyor. Amerika'dan gelmiş bir üniversiteli grubu, 'Küba'da eğlence nerdedir?' diye sorunca 10 km. batıdaki klüpten bahsedip uyardılar: "Kızlarla gitmeyin ne siz ne de kızlar eğlenebilirsiniz. Orada jinetaralar var".

Gelelim puroya... Öncelikle Küba'ya gitmek isteyenlerin yüzde 80'ini bir hayal kırıklığına uğratalım. Puroların 16'lık kızların kalçalarında sarıldığı mevzuu var ya, işte onların hepsi hikaye... Del Rio bölgesinde bir puro fabrikasını gezip gözlerimizle gördük. Puroları kadın erkek, genç yaşlı herkes elleriyle sarıyor. Lezzetli olması için müzik yayını yapılıyor ya da biri yüksek sesle kitap okuyor. Tabii parayı bastırana kalçada sarılan fabrikaları gösteriyorlarsa o ayrı...

Akrabaları Amerika'da
Beş aileye bir doktor düşüyor ve tüm sağlık hizmetleri ücretsiz.

Şekerkamışı, tütün ve pirinç ile yılda 160 milyon puro ihraç ediliyor.

Küba Havaalanı'na vardığınızda valizlerinizle karşılaşmayabilirsiniz. Efes Dark grubu 12 kişiydi. Altı kişi ancak iki gün sonra kavuşabildi.

Kişi başı aylık asgari ücret 7 dolar. Ayda en az 14 dolar kazanıyorlar.

Nüfusu 11 milyon. Zenginlerinin çoğunun ABD'de de akrabası var.

Yıllık ortalama sıcaklık 26 derece.

Küba halkının en yoksulları sürekli etraftaki turistlerden bir şeyler istiyorlar. Onları sevindirmek için yanınızda sabun, kalem, şeker ve çikolata taşırsanız iyi edersiniz.

SİBEL ARNA