Bazen neler neler geçmez ki aklımdan...
Örneğin biten yüzyıldaki üst düzey siyasetçilerle bürokratlar; Hazine'den geçenmeli birer siyasetçi ve bürokrat olmasalar, acaba ne iş yaparak hangi düzeyde geçinebilirlerdi?
Diyelim Enver Paşa, yahut Şükrü Sökmensüer; çıplak hayatta ne iş yaparak ayda kaç para kazanabilirlerdi acaba?
Böyle bir liste yapılsa ve Hazine'den geçinmeli anlı şanlı kişilerin; şayet siyasal iktidarların tepesine çıkmasalar ve iktidarlara payanda olmasalar; neyle ve kaç para kazanarak geçenebilecekleri tahmin edilse..
Acaba 2101 yılında İstanbul nasıl olacak? Türk lirası yine kalacak mı piyasada; yoksa Türk lirasının yerini, evrensel değerde başka bir para birimi mi alacak?
Çarpık yapılanmayla Marmara'nın kirliliği sürüp gidecek mi; yoksa kökten bir değişime mi uğrayacak İstanbul'un yerleşim düzeni ve Marmara yine kavuşacak mı balık bolluğuna?
Eski Bizans uygarlığı çok daha belirgin olarak mı çıkarılacak ortaya; yoksa büsbütün eriyip gidecek mi?
Türkçe'nin yanında yabancı dillerin de konuşulması yaygınlaşacak mı, yaygınlaşmayacak mı?
Biten yüzyıl boyunca ortalama her iki yılda bir, bir yazı adamı öldürüldü Türkiye'de...
Dikilitaş benzeri büyük bir anıt dikilse ve bir cephesine öldürülmüş yazı adamlarının adları yazılsa..
Bir başka cephesine de, toplatılmış yerli ve yabancı eserlerin adları yazılsa...
Üçüncü cehpesine, hapsedilmiş ozan, yazar, sanatçı ve bilim adamlarının adları yazılsa...
Dördüncü cephesine de, bordrolu olmadığı ve siyasal egemenlerden destek görmediği için, sürünüp kalmış sanatçıların adları yazılsa..
Böyle bir anıt; aynı zamanda biten yüzyılı da rezalet bir fiyaskoyla ıskalamış olan ülke egemenlerinin hem bir simgesi; hem de Türkiye'nin özeleştiri dönemine geçmesinin bir belgesi olmaz mıydı acaba?
Bazen neler neler geçmiyor ki aklımdan... Matbaayı keşfetmek şöyle dursun; biliyorsunuz Osmanlı yönetimi, üç yüzyıla yakın bir süre matbaayı reddetti..
Onun için de, ne gazete vardı Osmanlı'da, ne basılmış kitap; doğal olarak da, ne gazeteci, ne yazı adamı...
Bir de buna, "nesir, yani düz yazı edebiyatı"nın bulunmayışını ekleyin...
"Nesir edebiyatı" bize Tanzimat döneminde; 19. Yüzyıl'ın ikinci yarısından sonra, Fransa'nın dış görüntüsünü taklit etme yıllarında geldi..
Acaba bugün dahi -okul kitapları da dahil- 7250 kişiye 1 kitap düşmesinin nedeni, çok eskilerden beri okuma-yazma'dan kopuk oluşumuz mu?
Korkunç bir yazar düşmanlığı da; ne yazıya, ne yazı adamına alışık olunmadığından mı pıtıraklanıyor?
Tıpkı Kızılderililer gibi, beylik hamaset klişeleriyle övünüp durma dışına bir türlü çıkılamayışı da; acaba yine insanlığın ortak bahçesi sayılan yazı dünyalarıyla buluşulamamış olmasından mı?
Acaba eskilerden kalma böylesi bir beyin nasırlaşmasını kırmak için; on sekiz yaşını bitirmişlerden, yerli-yabancı yüz cilt roman, öykü, tiyatro, deneme, inceleme v.s. okumuş olduğunu kanıtlayanlara; ayrıca bir kimlik daha verilse...
Okumuşluk kimliğine sahip olanlar, aynı kimliğe sahip olmayanlarla evlendiklerinde; boşanmaları tek oturumda karara bağlansa..
Böyle bir yöntem, kitaplara karşı bir özeni rüzgarlandırabilir mi acaba?
Bir de, biten yüzyıl boyunca "siyasetçi yalanları" üstüne bir sözlük yapılsa...
Acaba kime, yahut kimlere en çok sayfa ayrılırdı?
Böyle bir sözlük üstüne, mancınıklı harika konuşmalar olurdu TV kanallarında...
Bazen bu tür garip şeyler geçiyor aklımdan. Ne babamın, ne dedemin aklından hiç geçmemiş olan garip şeyler... Ne tuhaf değil mi?..
