Haldun Dormen, Paul Newman'la sınıf arkadaşıydı. Ama onun şöhretinden yararlanıp Amerika'da kalmayı hiç düşünmedi. Ailesinden kalan yüklü mirası da tiyatroya yatırdı

50 YIL ÖNCE
Türkiye'ye döner dönmez Beyoğlu'nda kurduğu cep tiyatrosuna birlikte gittiğim ve Haldun'dan daha ateşli bir tiyatro tutkunu olan sevgili babam oyun bitince: "Bu çocuktaki azim beni çok etkiledi. Eminim benim gibi pes etmeyecek" derken yeşil gözleri yaşarmıştı.

O günden sonra Haldun'un hiçbir oyununu kaçırmayan babam, onu izlerken tiyatrosunu ayakta tutmak uğruna kendine ait her şeyi satan Haldun'u bir işadamı içgüdüsüyle ilerde çok sıkıntı çekeceğini biliyor ve üzülüyordu.

Gerçekten de Haldun ailesinden kalan hayli yüklü mirasın çoğunu sadece tiyatrosunu yaşatmak için gözden çıkardı.

1961'de "Sokak Kızı İrma" ile başlayan ve bu müzikal tutkusundan kurtulamayan Haldun otuzun üzerinde sahnelediği müzikaller hakkındaki hislerini şöyle açıklar: "Müzikal tabii ki bütün bir tiyatro demek değil, ama tiyatronun bir parçası. 'Tiyatro' asıl yaşamım. Önemli olan yapılan ne olursa olsun dünya standartlarına uygun olması."

Yıllardan beri bir Shakespeare sahneye koyma arzusuyla kıvranan Haldun sürekli müzikal önerileri aldığını, biraz da üzülerek söylüyor.

Haldun'un bu müzikal aşkını izleyen iş adamı Yavuz Yayla onun için Maltepe'de sade fakat görkemli bir bina inşa etti ve oranın sanat danışmanlığını üstlenmesini rica etti.

ALKIŞLAR
Vaktiyle Süreyya Plajı'nda denize girenler o sahada kurulan Yayla Sanat Merkezi'nde Cevat Fehmi Başkut'un "Buzlar Çözülmeden" adlı eserinden esinlendiği "Bir Kış Öyküsü" müzikalini ayakta, dakikalarca alkışlarken Haldun heyecanlıydı. Çok değerli sanatçıların oluşturduğu büyük kadrosunu tek tek tanıttı. Gencecik besteci Serpil Günseli için "Amerika'daki müzikaller hep erkek bestecilere aittir. Bizde ise geçen yıl 'Amphytrion 2000'nin besteciliğini yapan Serpil Günseli bu gece dinlediğiniz nefis müziği besteledi" dedi. Salon bu genç kadın için de alkıştan çınladı.

Şile'de son perde
Haldun, verdiği dersler, radyo programları, provalarından arta kalan vaktini Şile'deki evinde geçirir. "Bir Kış Öyküsü"nün son sayfalarını yazar-tiyatrocu arkadaşı Kemal Uzun'la bitirirken hafta sonunu evinde geçiren bizlere de sucuklu yumurta ziyafeti çekiyordu.

Onun evi yarım, hatta tam pansiyon halinde işler. Üç yatak odası konuklarına ayrılmıştır. Bu odaların biri, dizilerinin çekimi için iki gün Şile'den İstanbul'a inen sevgili İsmet Ay'a aittir. Evin kadın emektarı 18 yıldan beri güleryüzle, her konuğa ayrı servis yapmaktan zevk duyar.

Haldun çevresine gösterdiği sevgi ve saygıyı fazlasıyla geri alan şanslı insanlardan biridir. Örnekler sayılmayacak kadar çoktur... Yıllardan beri Yapı-Kredi Sigorta'nın Genel Müdürü Erhan Duman'ın Dormen Tiyatrosu'na verdiği maddi, manevi destek... Dormen'in mesleğine ve kişiliğine duyduğu saygıyı kocaman bir bina inşa ederek kanıtlayan iş adamı Yavuz Yayla...

Haldun dostluklarını sevgiyle besler... Arkadaşlarının ona ihtiyacı olduğu ânı bilir ve yardıma koşar... Ve Haldun dünyada tanıdığım en organize şakacıdır. Birini bizzat bendenize yapmıştır, anlatayım; siz karar verin:

Haldun, sayısını unuttuğum yıllar önce bir grup Amerikalı kız arkadaşı için akşam yemeği hazırlamamı istedi. İşimden çaldığım saatleri özene bezene yemek yapmakla geçirdim. Kar, diz boyu olduğu için konukların soyunmaları, çizmelerini çıkarmaları hayli vakit aldı. Tabakları hızla bitirdiler. Haldun arkadaşlarıyla birlikte ayağa fırladı ve "Kusura bakma, gitmemiz lazım; başka yere söz verdik" dedi. Ve ben tam kendi tabağımı elime almışken koca grup çizmelerini, kalpaklarını giyip dışarı fırladı. Tabağımı elimden düşürüp ağlamaya başlarken birkaç dakika sonra döndüler. Üşenmeden paltolarını çıkarıp sadistçe, halime dakikalarca güldüler. Haldun halâ o geceyi bütün ayrıntılarıyla herkese anlatır. Ama o günden sonra bir daha öyle bir şaka yapmadı. Kim bilir, belki de merhameti muzipliğine ağır bastı...

Leyla Umar